Китоблар тўпланмаси

ҳам яқинлаштирсам, Мендан бошқасини сўрарсан

, – дейди. 
Банда:
– Бошқа сўрамайман, – деб ваъда беради. У сабри етмайдиган 
нарсани сўраѐтгани учун Роббиси унинг узрини қабул қилади ва 
уни ўша дарахтга яқинлаштиради. Банда унинг соясида 
ўтиради ва сувидан ичади. Кейин жаннат эшиги олдида аввалги 
иккисидан ҳам чиройлироқ бир дарахт кўрсатилади.
– Эй Роббим, мени бунга ҳам яқинлаштирсанг, соясида 
ўтирсам ва сувидан ичсам, бундан бошқа нарса сўрамайман, – 
дейди банда. Аллоҳ:
– Эй Одам боласи, бошқа нарса сўрамайман, деб ваъда 
бермабмидинг

 – дейди. Банда:
– Ҳа! Роббим шуни ҳам бергин, бошқасини сўрамайман, – 
дейди. У сабри етмайдиган нарсани сўраѐтгани учун Роббиси 
унинг 
узрини 
қабул 
қилади 
ва 
уни 
ўша 
дарахтга 
яқинлаштиради. 
Банда 
дарахтга 
яқинлашгач 
аҳли 
жаннатларнинг товушларини эшитиб қолади ва:
– Эй Роббим, мени жаннатга киргизсанг! – дейди. Аллоҳ:
– Эй Одам боласи, сўрайвермайсанми

– Мендан хоҳлаган 
нарсангни сўрамайсанми, дунѐ шоҳларининг мулкича мулк 
сеники бўлса, розимисан

 – дейилади. У:
– Парвардигоро, розиман, – дейди. Аллоҳ унга:
– Мана шу ва ўшанча, ўшанча, ўшанча ва ўшанчаси сеники, – 
дейди. Беш баробар бўлганда:
– Парвардигоро, розиман, – дейди банда. Аллоҳ:

---