Fyodor Dostoyevskiy

 

https://telegram.me/e_kutubxona

 

8 

deb  o‘yladim,  -  yangicha  yo‘nalishdagi  fe’ling  bor  ekan-ku,  oxiri  fosh 

qilding-ku!». 

-  Bilasizmi,  -  dedim  o‘sha  zahoti  unga  javoban  yarim  xazil,  yarim  sirli 

ohangda,  -  «Men  yovuzlik  maqsadida  urug‘  sochib,  yaxshilik  mevalarini 

yetishtiruvchilar bo‘lagining bir zarrasiman». 

U zo‘r qiziqish bilan, hatto bolalarcha qiziqish bilan yalt etib menga qaradi. 

- To‘xtang… bu kimning fikri! Qayerdadir eshitganman. 

-  Boshingizni  qotirmang.  Mana  shu  gaplar  bilan  Mefistofel  Faustga  o‘zini 

tanishtiradi. Faustni o‘qiganmisiz? 

- O‘qi… o‘qiganmanu, sal bee’tiborroq…. 

-  Aniqrog‘i,  umuman  o‘qimagansiz.  Albatta  o‘qish  kerak.  Lablaringizda 

yana istehzo ko‘ryapman. Sizdan iltimos, meni juda didsiz deb o‘ylamang, 

garovchiligimni  yashirish  uchun  o‘zimni  Mefistofelday  ko‘rsatmoqchi 

emasman. Garovchi garovchiligicha qoladi. Bilamiz… 

 

- Qiziq ekansiz… Bu gap xayolimga ham kelgani yo‘q. 

 

U  “bilimdon  ekaningizni  kutmagan  edim”,  demoqchi  edi,  lekin  aytmadi, 

aytmasa ham xayolidagini o‘qidim: men uning ko‘nglini topgan edim. 

-  Har  sohada  ham,  -  ta’kidladim  men,  -  yaxshilik  qilish  mumkin.  Men 

o‘zimni  nazarda  tutayotganim  yo‘q,  mening  qo‘limdan  ahmoqlikdan 

bo‘lak ish kelmaydi, lekin… 

-  Albatta,  hamma  yerda  yaxshilik  qilish  mumkin,  -  dedi  u  menga  yashin 

tezligida  nigohini  tashlab.  –  Aynan  hamma  yerda,  -  deb  yana  ta’kidlab 

qo‘ydi. 

O, esimda, har bir daqiqa esimda! Yana bir narsani qistirib ketishim kerak: 

bu yoshlar, bu dilbar yoshlar qanaqadir aqlli, g‘alati fikr bilan sug‘orilgan 

---