Abdulla Oripov Men kimga suyangum Allohdan boshqa

YETIM OTALAR HAM BOR…

Keksayganda xor bo’lgan,

Tushgan uyi dor bo’lgan.
Chin mehrga zor bo’lgan,
Yetim otalar ham bor…
Ayoli ko’p dimog’dor,
Qovog’ida yog’ar qor.
O’g’il-qizda yurak tor,
Yetim otalar ham bor…
Ro’zg’orda yolg’iz qolgan,
Yo’l qarab ko’zi tolgan.
Armonli so’zi qolgan,
Yetim otalar ham bor…
Uyquda orom topgan,
Uyg’onsa, o’yga tolgan.
G’urbatda g’arib yotgan,
Yetim otalar ham bor…
Taqdirdan bevaqt kuygan,
Panohi Iloh bo’lgan,
Qarg’ishni gunoh bilgan
Yetim otalar ham bor…

O’RTANUR

Nola qilgach gulag bulbul, dilda afg’on o’rtanur,

Termulib dildor yo’liga, chashma giryon o’rtanur.

Bu jahon savdolaridin dard chekar har ahli dil,

Qayga boqsang nokas ermas, yaxshi inson o’rtanur.

Otashi ishq sehrida, devona bo’lgan ul go’ngil,

Norasidin ne ajab, taxti Sulaymon o’rtanur.

Davlatim borida ne tong, yoru do’st etdi tavof,

Endi ta’na nayzasidin bilda paykon o’rtanur.

Bir yorug’ nur izladim zulmat zimiston ichrakim,

Go’yoki oyni topolmay, yeti osmon o’rtanur.

Charxudin g’avg’osidin g’am chekma ko’p Abdulg’ani,

Jon taloshur vaqtida, bilgilki iymon o’rtanur.