[хlvi] Ўн учунчи мақолат

[ХLVII]

Айюби халаф (avliyo) нохалаф ўғрининг эгрилигин тузгони ва гумроҳлиқ

зулматида анга йўл кўргузгони ва ул шайх силсиласиға кириб,
айёрлиқ камандин узгони1.

Бир кеча Айюби халаф масти роз

Тўкар эди шамъдек ашки ниёз.

Ашк дури баҳриға побаст эди.

Куймак аро шамъға ҳамдаст эди.

Хилватида маскани бир бурж аро,

Дурри самин ўйлаки бир дурж аро.

Бу кеча бир кисабури нақбзан,

Бўлмиш эди масканига нақбкан2.

Барча кеча ер тубин айлаб харош,

Ҳуфрасиға3 чиқти сарой ичро бош.

Англабон Айюб они, дам урмади,

Тоат этиб, ўзига келтурмади.

Ўғри ўшул ҳуфра ичидин чиқиб,

Ҳарне топиб, эвда тамомин йиғиб.

Онча неким элта олур чоғлабон,

Берк тонгиб орқасиға боғлабон.

Нақбға киргач кичик эрди тешук,

Сиғмадиким беҳад улуғ эрди юк.

Тор ини сичқонға солиб эрди ғам,

Қуйруқиға боғлади ғирбол ҳам.

Кўрди чу Айюбки ожиздур ул,

Қўпти эшик очтию кўргузди йўл.

Ким юк улуғдур доғи нақбинг кичик,

Йўл сори келгилки, очиқдур эшик.

Ончаки бероҳлиқ ул кўргузуб,

Шайх бу янглиғ анга йўл кўргузуб.

Кимгаки кўргузсалар, ул навъ йўл,

Ўзга йўлидин чиқа олғайму ул?

Ўғрини ул ҳол забун айлабон,

Қаддин оғир ҳамл нигун айлабон.

Жониға бир ўт солибон сўзу дард,

Ким куюб андин фалаки ложувард.

Эгнидаги юкни бу ўтға уруб,

Ўзлугининг ҳам юкини куйдуруб.

Музтар этиб ранжу малолат ани,

Хас киби ўртаб бу хижолат ани.

Наъра чекиб сел киби тўкти ёш,

Шайх аёғиға фидо қилди бош.

Ул караму афв тилин лол этиб,

Лутф юки жисмини беҳол этиб.

Шайх карам бирла оритти ёшин.

Лутф ила туфроғдин олди бошин.

Англабон ул дард ила ҳолат анга,

Хирқаи фақр этти ҳаволат анга.

Куйди сулук ўтиға жони анинг,

Уйлаки, маҳв ўлди нишони анинг.

Ўзлуки чун куйди нечукким хасе,

Топти ул ўт бирла ёруғлуқ басе.

Комил анга берди чу бу парвариш,

Айлади бир афв била мунча иш.

Нетти Навоий қўюбон телбалик,

Сен доғи урсанг бир этакка илик.

Соқий, илик тут, гунаҳим афв этиб,

Ким чиқадур жоним оғизға етиб.

Бот бўлу бир жом ила еткур футуҳ,