Hamroyeva Madhiyaning Pedagogik konfliktologiya fanidan bajargan

5. Hamma konfliktlar oxir-oqibat kuch ishlatish va zo’ravonlik bilan tugaydi.

Noto’g’ri. Bu munosabat - o’z mohiyatiga ko’ra batamom noto’g’ri bo’lgan qarashdir. Konfliktning zo’ravonlik bilan tugashi zaruriy holat emas. Konflikt yechimi, aynisa uning zo’ravonlik bilan tugashi, yoki zo’ravonliksiz hal bo’lishi, aslida tomonlarning o’zini qanday tutishiga bog’liq. Agar tomonlar o’zga insonlarning huquq va istaklarini inobatga olgan holda, o’zgalarga e’tiborli va hurmatli munosabatda bo’lsalar, har qanday jiddiy ziddiyat ham tinchlik va osudalik bilan tugashiga ehtimol va imkoniyat kuchayadi.

Ammo konflikt ishtirokchilari jahl, g’azab, o’zgalarning nafsoniyati va g’ururiga tegish orqali harakat qilsalar, o’zga insonlar huquqlarini poymol etsalar, ―Men zo’rman, shuning uchun mening aytganim bo’ladi, ―Men uning boshlig’iman, shuning uchun mening aytganim bo’lishi kerak, ―Men uning eriman (yoki otasi), shuning uchun u menga bo’ysunishi kerak‖ qabilida ish tutsalar, konfliktda ma’naviy, ruhiy, jismoniy zo’ravonlikning yuzaga kelishi va ishlatilishi uchun asos topiladi.

Shunday ekan, konfliktning qanday tugashi aslida odamlarning fe’l-atvori va o’zini qanday tutishiga aloqador bo’lgan voqeylikdir. Zo’ravonlikning ishlatilishida konflikt emas, balki mana shu zo’ravonlikni ishlatgan inson aybdor hisoblanadi. Konfliktning zo’ravonlikdan boshqa yechimlarini izlab topishga sayi-harakat qilish so’nggi ijobiy va osuda, tinch natija va xulosalarga asos bo’ladi. Shu bois, har qanday konflikt zo’ravonlik bilan tugaydi deb