Geoekologiya asoslari va tabiatdan foydalanish

inson
 
–
Yer kurrasining jonli qobig‘i biosferada 
yashovchi organizmlar turkumiga kiruvchi, murakkab 
hayotiy faoliyat yurituvchi individ. Lekin inson biosferaning 
xohlagan yerida yashay olmaydi. U umrining aksariyat 
qismini yerning quruqlik qismida o‘tkazadi. Ushbu quruqlik 
yuzasi geografiyada, jumladan, geoekologiyada quruqlik 
geotizimlari deb ataladi. Biosferaning yuqori organizmlar 
tarqalgan atmosfera chegarasi stratosferaning azon qatlamining 
quyi tomonidan boshlanib (17–25 km balandlikda), butun 
gidrosfera (11, 2 km Tinch okeani Mariana cho‘kmasigacha) 
va litosferaning yuqori qismi (6–8 km chuqurlikkacha) 
tushib boradi. Insonlar esa umrining (ayrim suv va Yer osti 
hamda atmosferada faoliyat olib boradigan kasb egalarini 
inobatga olganda) 
Yer 
ustida olib boradi. Shuning uchun 
ham biz inson deganda quruqlik geotizimlarida yashovchi 
organizmlar turkumiga kiruvchi, tug‘ilishi bilan muayyan 
huquq va majburiyatlarga ega bo‘luvchi individ, desak aslo 
mubolag‘a bo‘lmaydi. Chunki Yer sayyorasida insonchalik atrof-
muhitga ta’sir etuvchi organizmlar yo‘q. Shuning uchun ham 
unga tegishli barcha tabiat va jamiyat o‘rtasidagi aloqadorlik 
munosabatlari alohida fanlar tizimi (ijtimoiy-gumanitar) sifatida 
qaraladi. U ongining yuqoriligi, nutqining rivojlanganligi, ijodiy 
faolligi, takomillashgan mehnat qurollarini yaratishi, axloqiy, 
ma’naviy hamda ruhiy o‘z-o‘zini anglay olishi bilan boshqa tirik 
organizmlardan tubdan ajralib turadi.
Insonni boshqa insonlar bilan ma’lum bir hududda tarixan 
qaror topgan guruhi yoki uyushmasi
 
–
jamiyat
. Xuddi ana 

---

63
shu insonlar jamoasi tabiat bilan o‘zaro juda ta’sirchan 
munosabatda bo‘ladi.
Inson

–
quruqlik geotizimlarida yashovchi organizmlar turkumiga 
kiruvchi, tug‘ilishi bilan muayyan huquq va majburiyatlarga ega 
bo‘luvchi individ.
Insonning yakka o‘zi uncha katta kuch emas, ammo ular-
ning ongli ravishda biron-bir maqsadni ko‘zlab, takomil-
lashtirilgan mehnat qurollaridan foydalangan tarzda uyushgan 
holdagi jamoasi, ya’ni jamiyatning tabiatga bo‘lgan munosabati 
ko‘p narsani belgilab beradi. Agar jamiyat o‘z kundalik ehti-
yojlarini qondirishni faqatgina tabiatdan izlashni maqsad qilib 
olsa, atrof tabiatda juda sezilarli darajada salbiy o‘zgarishlar 
sodir bo‘lishi hech gap emas. Aksincha, ushbu jamiyat kuchi 
tabiatni asrashga, undan oqilona foydalanish va buzilgan tabiat 
majmualarini qayta tiklashga qaratilgan bo‘lsa, u holda atrof 
tabiiy muhitda ijobiy o‘zgarishlar yuzaga kelishi ham mumkin.