Fyodor Dostoyevskiy. Kulgili odamning tushi (hikoya)

qasos   olmoqchi   bo‘lsang,   bilib   qo‘y:   hech   qachon,   hech

qanday jabru jafo, hatto u million yillab cho‘zilganda ham,

mening   og‘ir   sukut   ichida   tuyadigan   nafratim   bilan

tenglasholmaydi!..

Men   faryod   chekdim-u,   tindim.   Tamomiy   sukunat   qariyb

bir daqiqa davom etdi, bu orada hatto bir tomchi chakki

ham tomib ulgurdi, lekin men bilar va aniq ishonar edimki,

hozir hammasi o‘zgarishi kerak. Shu choq birdan qabrimda

darz   paydo   bo‘ldi.   Yoki   uni   qazib   ochishdimi,   bunisini

bilmayman,   lekin   allaqanday   qora,   notanish   mavjudot

meni ko‘tarib ketdi va biz fazoda ko‘z ochdik. Men birdan

o‘zimga   keldim.   Yarim   kecha   edi,   bunaqa   zim-ziyo   tunni

---