Fyodor Dostoyevskiy. Kulgili odamning tushi (hikoya)

unutolmagan bo‘lsam, bundan tashqari, endi zinhor ortga

qaytolmasligimni bilsam, o‘shanda oyga tikilib, «E, menga

baribir   emasmi?!»   —   deya   olarmidim?   Men   qilmishimdan

uyalgan   bo‘larmidim   yoki   yo‘qmi?   Aslida-ku   hozir   bu

savollar arzimas va ortiqcha. Chunki to‘pponcha shundoq

oldimda   turibdi.   Bu   kecha   u   otilishi   muqarrarligini   men

---

butun   vujudim   bilan   sezardim.   Ammo   fikrlar   qonimni

qaynatdi,   men   telbanamo   bo‘lib   qoldim.   Nimanidir

oldindan   hal   etmay   turib   o‘lolmaydigan   holatga   yetdim.

Gapning   qisqasi,   shu   qizcha   meni   o‘limdan   xalos   etdi,

chunki   men   o‘yimga   yetolmay,   o‘q   otilishini   keyinga

surdim,   kapitannikida   ham   sharpalar   tina   bordi.   Ular