Ғолиблар қонуни умрингнинг сўнгида қандай яшашни истасанг, шу бугуноқ шундай яшашни бошла

ҲАР ЯНГИ БОСҚИЧДА ҚИЙИНЧИЛИКЛАР ЖИДДИЙЛАШИБ БОРАВЕРАДИ
Ҳаёт зинапояга ўхшайди. Шундай вақтлар бўладики, биз бир зинадан иккинчисига кўтарилолмай анча вақт қийналамиз, кейин эса кутилмаганда кескин кўтариламиз. Энди бизни навбатдаги, юқорироқ даражали зина кутиб турибди. Бу зиналарнинг ҳар бирида бизни янги вазифалар қарши олади, айнан шунда чуқур ҳикмат бор. Улар бизни янги зинага кўтарилиш учун тайёрлайди. Ҳар бир зина ўзига хос қийинчиликлар билан боғлиқ. Уларни ҳал эта олмас эканмиз, кўтарила олмаймиз. Шундай бўлиши ҳам керак. Акс ҳолда кейинги зинага кўтарилиш учун дармон қолмайди.
Ҳеч ким омадсизликдан суғурталанмаган. У бизга исталган жойда — ҳаётда, ишда тўқнаш келиши мумкин. Сиз одамлар ва табиат қонунини ўзгартира олмайсиз. Жуда кўп нарсалар сизнинг назоратингизга бўйсунмайди. Уларга таъсир қилиш учун ҳар бир уринишингиз муваффақиятсизликка маҳкум. Ўзгартиришингиз мумкин бўлган ягона нарса ва киши — бу ўз-ўзингиз ва қийинчиликларни енгиш қобилиятингиздир.
Ҳоянгиз, маҳсулот ёки хизматингиз нечоғлик яхши бўлмасин, сиз ҳеч қачон энг яхши ва енгилмас бўлиб қололмайсиз. Сизнинг ғоянгиз ёки маҳсулотингизни рад этувчи инсонлар доим топилади. Қийинчиликлар доим пайдо бўлади. Ҳар қандай рад этиш ёки ҳар қандай қаршилик сизга қўлни ювиб қўлтиққа уриш учун баҳона ёки ўқиш ва ўсиш учун имконият бўлиши мумкин. Қийинчиликлар тўсиқ ёки кейинги зинага кўтарилиш олдидан машқ бўлиши мумкин. Ўзингиз танланг.
ҚАНДАЙ МУҚОБИЛ БОР?
Қанчалик фаол ҳаракат қилиб, олға интилсангиз, шунчалик ечилиши лозим бўлган вазифалар пайдо бўлаверади. Кимдир муаммолардан беркиниб, қийинчилик ва муваффақиятсизликдан ҳоли бўлган ишлар билан машғул бўлар. Бироқ бундай уринишлар таназзулга маҳкум. Чунки қийинчилик — ҳар қандай муваффақиятнинг таркибий қисмидир.
Бошқалар эриш чиқиб олган зинасида қолишга ҳаракат қилишади, чунки улар билишади янги зиналарга чиқиш билан қийинчиликлар ҳам кўпаяверади. Бироқ улар бир нарсани ҳисобга олишмайдики, шу зинада қолатуриб, доим шу зинага хос бўлган муаммолар билан тўқнаш келишаверади. Муаммолар эса пайдо бўлаверади, бўлаверади, тинчлик бермайди. Ўрганишга улгармаган сабоғимиз бот-бот такрорланаверади. Бу ҳолатда умидсизлик пайдо бўлади. Хўш, ундан кўра сабоқни тўлиқлигича, пухта ўзлаштириб, янги вазифаларга ўтиш маъқулроқ эмасми?