Фаннинг ўқув-услубий мажмуаси Ўзбекистон Республикаси Олий ва ўрта махсус таълим вазирлигининг 017 йил мартдаги 17-сонли буйруғига асосан тайёрланган

Археология ва динлар тарихи
Археологик тадқиқотлар давомида илоҳиятга оид жуда кўплаб манбалар (ҳайкал, терракота, алтарлар), ибодатхоналар топиладики, бу манбалар асосида инсонларнинг ибтидоий диний қарашлари ва динлари тарихи ёритилади.
Илоҳий предметлар асосида (кунлик ижтимоий ҳаётда зарур бўлмаган ашёвий манбалар) диний қарашларнинг хилма хил турлари ўрганилади. Ўрта Осиё халқлари археологиясида бу соҳа бўйича ниҳоятда катта манбалар тўпланган. Тешиктош ғоридан топилган неондертал боланинг устига қизил охрининг сепилиши, қабр устига тоғ эчкисининг шоҳларини айлана шаклида қадаб чиқилиши, минглаб қоя тош суратлари, энеолит даврига оид аёлларнинг терракот ҳайкаллари, алтарлар, илоҳий кулхоналар шулар жумласига киради. Ўрта Осиё халқларининг ибтидоий диний қарашлари тарихи бирорта ҳам мутахассис томонидан жамланмаган, алоҳида, монографик тадқиқот ишлари олиб борилмаган.
Археология ва Ҳарбий санъат тарихи
Ўрта Осиё археологиясида ибтидоий даврлардан бошлаб ҳарбий санъат учун манбалар мавжуд. Бу ибтидоий тош қуроллари, қоя тош суратларидаги қуролларнинг тасвирлари, маданий қатламлардан кўплаб пайкон учлари, найзаларнинг топилиши, энеолит давридан бошлаб қишлоқларнинг деворлар билан ўралиши, бронза давридан бошлаб мудофаа деворларнинг пайдо бўлиши, турли хилдаги қуролларнинг топилиши, мудофаа қалқонлари, совутларнинг археологик изланишлар давомида топилиши ҳарбий санът тарихи учун манбадир.
Шаҳарларнинг пайдо бўлишида мудофаа иншоотларининг бўлиши бош фактор сифатида эътироф этилган
Археология ва эпиграфика
Эпиграфика (юн. epigrahe - битик) — қаттиқ жисмлар — тош, металл, сопол ва бошқалардаги, асосан, қадимги ва ўрта асрларга оид ёзувлар (битиклар)ни тўплаш, нашр этиш ва шарҳлаш биланн шуғулланувчи ёрдамчи тарих фани. Адабиётда эпиграфик ёдгорликлар деб қадимги битиклар айтилади. Уйғониш даврида, антик ва шарқ тарихига умумий қизиқиш кучайиши муносабати билан вужудга келган. Дастлаб эпинарфика фақат Италия, Греция, Шимолий Африка ва Фаластинда топилган қадимги ёзувларни ўрганган (қ. Палеография). Қадимги туркий тилларга оид ёзма ёдгорликлар ҳам ноёб эпиграфик ёдгорлик саналади (қ. Урхун-Енисей ёэувлари).
Тарихий манбалар орасида эпиграфик маълумотлар алоҳида ўрин эгаллайди. Улар бошқа манбаларга нисбатан кўпроқ информативлиги билан ажралиб туради. Эпиграфик маълумотлар тарихий манбашунослик билан алоқадор тарихий фан бўлиб, эпиграфик маълумотлар энг аниқ тарихий манба сифатидаги аҳамиятлидир.