Ellik yillik sog’inch sochga qirov qoʻngan, yuzda keksalik

ELLIK YILLIK SOG’INCH

Sochga qirov qoʻngan, yuzda keksalik,

Goh aso tutamiz suyanmoq uchun,

Oʻn yetti yoshimdan qolgan esdalik,

Vinitka...eh yoshlik! Qandayin maʼsum…
Bugun qadrdonlar jam boʻlajakmiz,

Xotira daftarin varaqlamoqqa.

Tanirmi men sochin tortgan oʻsha qiz?

Akasi quvalab borgan qishloqqa.

Jonim hapqirmoqda, oshiqar tinmay,

Tanish xonalarga, bolaligimga.

Nabiram sumkasin yelkamga ilay,

Oq koʻylak, qora shim kiyay egnimga.

Hamma ham mendayin keksargan aniq,

Nuroniy rutbasin taqqan suvrati.

Lekin yuragining tubidan qarab,

Turadi bolalik degan siyrati.

Shamollar uchirgan yaproqdek go’yo,

Qaytmadi orqaga berahm yillar.

Moziyning qarida yashaydi illo,

Sinfdosh--jondoshlar, qadrdon dillar.

Ellik yil, bu qisqa fursatlar emas,

Ammo, kechagidek tuyilar bari.

Vaqtlar jism yeydi, yuraklar emas.

Xayollar tortadi xotira sari.

Keling qadrdonim, aqalli bir kun,

Dunyoning ishlarin suraylik ortga,

Barchamiz zor kutgan shu diydor uchun,

Shukrona aytaylik Eng Ulug’ Zotga.

Yana qancha umrimiz bor bilmadim,

Biroq, shirin sog’inch bilan yashayman.

Men sog’inib, intiq bo’lib kutganim,

Barchangizni qalb to’rida saqlayman.

Hayotjon Abdullayev.