bilan qarayman.
Ko‘pincha boshqalarning fikriga qo‘shilmayman.
Ba’zida xayolimga shunday fikrlar keladiki, ulardan uyalaman.
Birov meni birinchi bo‘lib ursa, unga javob kaytarmayman.
Jaxlim chiqqanda eshikni qarsillatib yopaman.
Atrofdagilar o‘ylaganidan xam jaxldorroqman.
Agar kimdir o‘zinixujayinlardek tutsa, doim unga qarshi bo‘laman.
O‘z taqdirimdan biroz o‘ksinaman.
Menimcha, ko‘pchilik odamlar meni yoqtirmasa kerak.
Agar kimdir mening fikrimga qo‘shilmasa, o‘zimni baxslashishdan tuxtata
olmayman.
Menimcha, ishdan bo‘yin tovlagan odamlarning vijdoni qiynalishi kerak.
O‘zimni yoki oilamni hakoratlagan odam bilan mushtlashishga tayyorman.
Qupol xazil qila olmayman.
Ustimdan kulishganda qattiq jaxlim chiqib ketadi.
Odamlar o‘zini boshliqlarcha tutsa, darov tanobini tortib quyaman.
Deyarli xar xafta o‘zimga yokmaydigan biror kimsani ko‘rib turaman.
Ko‘pchilik menga xasad qiladi.
Xuquqlarimning xurmat qilinishini talab qilaman.
Ota-onamga kam yordam berayotganimdan vijdonim qiynaladi.
Doim odamlarning asabiga tegib yuradiganlarning dodini berib quyish kerak.
Jaxlim chiqib ketganda, ba’zida «qovog‘imdan qor yog‘adi».
Odamlar menga yomon munosabatda bo‘lsa ham, dilim siyox bo‘lmaydi.
Kimdir jaxlimni chiqarsa ham, unga e’tibor bermayman.
Tashqaridan qaraganda bilinmasa ham, ba’zida xasad qilaman.
Ba’zida menga ustimdan kulishayotganday tuyuladi.
Xatto jaxlim chiqqanida ham qo‘pol so‘zlarni ishlatmayman.
Xatolarimning kechirilishini juda-juda xoxlardim.
Kimdir meni ursa xam, kamdan-kam xollarda javob qaytaraman.
Biror narsa xoxlaganimdek chiqmasa, ba’zida xafa bo‘laman.
Ba’zida oldimda odamlar borligi xam asabimga tegadi.
Xech kimdan xaddan tashqari nafratlanmayman.
Asosiy qoidam: «Hech qachon begonalarga ishonma».
Biror
kimsa asabimga tegsa, u xaqidagi barcha fikrlarimni aytib yuborgim
keladi.
Juda ko‘p qilmishlarimuchun keyin afsuslanaman.
Jaxlim chiqsa, birovni urib yuborishim ham mumkin.
O‘n yoshligimdan beri xaligacha birdan qattiq
jaxlim chiqqan vaqtlar
bo‘lmagan.
Ko‘pincha o‘zimni portlay-portlay deb turgan porxli bochkadek his etaman.
Agar odamlar o‘zimni qanday xis etayotganimni bilganlarida meni til
topishish kiyin bo‘lgan odam deb xisoblardilar.
Doim nima sababdan odamlar menga yaxshilik
qilishlarini tushunishga
intilaman.
Menga baqirishganda, baqirib javob qaytaraman.
Muvaffaqiyatsizliklar meni ranjitadi.
Mushtlashish borasida boshqalardan qolib ham, oshib xam ketmayman.
Jaxlim chiqib ketganidan duch kelgan narsani sindirib tashlaganimni eslay
olaman.
Ba’zida mushtlashishni o‘zim boshlashga tayyorligimni sezaman.
Ba’zida xayot menga nisbatan adolatsizlik qilayotganini his etaman.
Avvallari ko‘pchilik
odamlar rost gapiradi, deb o‘ylardim, endi esa bunga
ishonmayman.
Jaxlim chiqqanda so‘kinaman.
Biron narsani notug‘ri qilib quysam, vijdonim qiynaladi.
Agar o‘zimni himoya qilish uchun kuch ishlatish lozim bo‘lsa, uni ishlataman.
Ba’zida jaxlim chiqqanini stolga musht bilan urish orqali ko‘rsataman.
O‘zimga yoqmaydigan odamlarga nisbatan qo‘polroq bo‘laman.
Menga zarar etkazish niyati bo‘lgan dushmanlarim yo‘k.
Odamni o‘z o‘rniga tushirib
quyish talab kilinganda xam, bunday qila
olmayman.
Tez-tez «noto‘g‘ri yashayapman» degan xayolga borib turaman.
SHunday odamlar borki, ular jaxlimni chiqarganlaridan mushtlashib ketishim
mumkin.
Mayda-chuydalar deb mening jaxlim chiqavermaydi.
Odamlar jaxlimni chiqarishga yoki xaqoratlashga xarakat qiladilar, degan fikr
kamdan-kam xayolimga keladi.
Ko‘pincha odamlarni shunchaki qo‘rqitib,
aslida ularni jazolamoqchi
bulmayman.
Oxirgi paytlarda juda ziqna va ezma bo‘lib qoldim.
Baxslashganda ko‘pincha baland ovoz bilan gapiraman.
Odatda, odamlarga bo‘lgan yomon munosabatimni yashiraman.
Baxslashib – tortishgandan ko‘ra rozi bo‘lib qo‘yaqolaman.
Natijalarni kayta ishlash jarayonida «ha» va «ha shekilli» javoblari uzaro
qo‘shilib «ha»
javobi sifatida, «yuq» va «yuq shekilli» javoblari uzaro qo‘shilib
«yuq» javobi sifatida qaraladi.
Do'stlaringiz bilan baham: 
