dostoni. «Husnu Dil»

«Shahboz va Bulbul»
Kunlarning birida, bahor ayyomida, Bulbul bilan Shohboz munozara bashlabdi.
Bulbul kelishgan husni va Xushxonligini pesh qilib Shohbozga maqtanibdi uning «Jahl asor»ligi «badjamol» va «badmaqol»ligidan kulibdi:

Bir chamane sahnida fasli bahor, Boz ila Bul edilar so`z guvor. Bozga Bulbul dedi, ey jahlasar, Senda qani savtu navodin xabar? Qushlar aro son kabi bir badmaqol,

Mumkin emas bo`lmog`i, ey badjamol
Manman o`shum Bulbuli go`yoxvash
Nag`mam erur el aro dovudavash.
Bulbulning tapqididan «Savtu navo»dan xabardor bo`lish, shirin so`zli bo`lish kerak, degan xulosa chiqadiki, bu tarbiyaviy ahamiyatga egadir. Lekin Bulbulning ham kamchiliklaridan ko`z yummaslik kerak. Masalan u Shihbozni tanqid qilar ekan, o`z fazilatlaridan mag`rurlanadi, «manman»likka beriladi. Garchi
Bulbilning so`zlari Shahbozga og`ir botsa ham, u Bulbulga shoir tilidan «izzat tilasang, bekordan bekorga vaysama, yuz ish qilganingda, birini ayt xudbinlarning iqboli past bo`ladi», deb g`oyat oqilona javob qaytaradi:
Boz dedi onga ki: xomush bo`l, Bo`lma til izzat tilasang go`sh bo`l,