“дин” тушунчаси ва унга берилган таърифлар

“уруғ, келиб чиқиш” маъноларини беради;

• “уруғ, келиб чиқиш” маъноларини беради;
• Инсон билан айрим ҳайвонлар, ўсимликлар орасида ғайритабиий алоқа, яқинлик қон-қаримдошлик бор, деб фараз қилиш;
• уруғнинг янги туғилган аъзоларига, яъни тирик авлодларга “пок йўл” билан тотемнинг ўтиб қолишига ишониш;
• муайян уруғ ёки қабила ҳудудида ўша хилдаги ҳайвон ёки ўсимликларни кўпайтириш ва уларнинг моддий фаровонлигини таъминлаш;
• тотем тимсоли бўлган нарсанинг ҳалокати унинг авлодини ҳалокатга олиб боришига ишониш;
• ҳиндларда сигир, илон, маймун, фил ва бошқалар ҳамон муқаддас ҳайвон сифатида эъзозланиши

“жон”, “руҳ” маъноларини англатади;

• “жон”, “руҳ” маъноларини англатади;
• инсон, табиат жисмлари ва ҳодисаларининг руҳи, жони бор деб эътиқод қилиш, улар билан мулоқот қилиш, уларга таъсир ўтказиш мумкин, деб қараш;
• Аждодларнинг руҳлари, тирик кишиларнинг жонлари, табиат унсурларининг жонлантирилиши - анимистик тимсоллардир;
• Анимизмда руҳлар табиий ҳодисаларни бошқарувчилар ҳисобланади

Марказий Осиёда марҳумнинг жони арвоҳ деб аталган. Арвоҳнинг бир хусусияти шундаки, у ўликни ташлаб узоққа кетмайди, лекин у қабрдан ташқарига чиқади, деб ҳисобланган. Шунинг учун ҳам қадимги замонларда арвоҳ учун гўрни тешиб қўйганлар ёки мозор олдида арвоҳ уйи қурганлар. Арвоҳ ҳамма жойда – дарахтларда, ариқ ва дарёларда, ҳовуз ва харобаларда юради. Шунга кўра, кишилар ўз бошларига бирор-бир мушкул иш тушса, ўша ерларга бориб сиғинганлар, пул ташлаганлар, арвоҳлардан мадад сўраганлар.

• Марказий Осиёда марҳумнинг жони арвоҳ деб аталган. Арвоҳнинг бир хусусияти шундаки, у ўликни ташлаб узоққа кетмайди, лекин у қабрдан ташқарига чиқади, деб ҳисобланган. Шунинг учун ҳам қадимги замонларда арвоҳ учун гўрни тешиб қўйганлар ёки мозор олдида арвоҳ уйи қурганлар. Арвоҳ ҳамма жойда – дарахтларда, ариқ ва дарёларда, ҳовуз ва харобаларда юради. Шунга кўра, кишилар ўз бошларига бирор-бир мушкул иш тушса, ўша ерларга бориб сиғинганлар, пул ташлаганлар, арвоҳлардан мадад сўраганлар.