|
14.3. F.Xayek va uning ijtimoiy-iqtisodiy g’oyalari
Fridrix fon Xayek (1899–1992 y.) neoliberalizmning otasi hisoblanadi. U juda ko’p iqtisodiy va ijtimoiy-falsafiy mazmundagi asarlarning muallifi, ularning ichida asosiylari: “Baholar va ishlab chiqarish” (1929), “Pul nazariyasi va iqtisodiy tsikl” (1933), “Foyda, foiz va investitsiyalar” (1939), “Kapitalning sof nazariyasi” (1941), “Qullikka yo’l” (1944), “Erkinlik konstitutsiyasi” (1960), “Sof pullar” (1976), “Erkin kishilarning siyosiy tuzumi” (1973-1979).
Inson erkinligining ustunligini F.Xayek bosh tamoyil sifatida ko’rsatadi. Erkinlik – bu davlat tomonidan har qanday majbur qilishning bo’lmasligi. F.Xayek fikriga ko’ra, davlat maorifni tashkil qilish bilan ham, ijtimoiy sug’urtani tashkil qilish bilan ham, kvartira haqi stavkasini tartiblash bilan ham shug’ullanmasligi kerak, bunday xatti-harakatlar “ma’muriy despotizm”dan boshqa xech narsa emas; davlatni pul emissiyasini amalga oshirishdagi monopol huquqidan ham mahrum etish kerak; davlatga ishonib topshirish mumkin bo’lgan maksimum narsa – bu qarilik pensiyalarini, ishsizlik bo’yicha nafaqalarni to’lash.
F.Xayek “o’z-o’zidan bo’ladigan tartib” kontseptsiyasini qattiq turib himoya qildi. Unga ko’ra, zamonaviy jamiyatni tavsiflovchi uning barcha elementlari yig’indisi hech vaqt inson tomonidan ongli ravishda tashkil etilishi mumkin emas (chunki uning bilimi, ongi cheklangan), aksincha ular o’z-o’zidan yuz beradigan tartib doirasida rivojlanib boradi. “Biz hodisalar o’rtasidagi aloqani muayyan darajada tushunishimiz mumkin, lekin ularni boshqara olmaymiz”, - deb yozadi F.Xayek. ijtimoiy tartib ongli xatti-harakat natijasi bo’lishi mumkin emas. Jamiyatda o’rnatilgan tartib o’z-o’zidan bo’ladigan xatti-harakat natijasidir.
F.Xayek makroiqtisodiy tahlilga salbiy munosabatda bo’lgan. Uningcha, mikroiqtisodiy jarayonlarni tadqiq qilish bir butun iqtisodiyotning amal qilishini tushuntirib berish uchun zarur va etarli hisoblanadi. Alohida xo’jalik sub’ektlarining xatti-harakatining muvofiqlashuvi muammosi axborot yordamida hal etilib turiladi. Axborot bozor bahosi mexanizmi orqali kelib tushadi, u xo’jalik ishtirokchilariga ustunlik beradi.
Bozorning samaradorligi shunda ko’rinadiki, unda aniq axborotlar etarli va ular tez tarqaladi. Natijada ideal emas, lekin shunga yaqin muvozanat o’rnatiladi. F.Xayek ijtimoiyizmni tanqid qiluvchilardan biri sifatida, to’liq va operativ axborotga ega bo’lmagan markaziy rejalashtirish bozor iqtisodiyotiga o’xshab samarali amal qila olmasligini ko’rsatib berdi. Baholarning bir markazdan o’rnatilishi, ularning ustidan nazorat qilib turilishi, F.Xayekning fikri bo’yicha, axborotning buzilishiga, noto’g’ri tarqalishiga olib keladi. Baho talab va taklifni to’g’ri aks ettirmaydi, mahsulotlarga bo’lgan talab to’g’risida ishlab chiqaruvchi aniq tasavvurga ega bo’lmaydi.
F.Xayek bo’yicha, pul emissiyasiga bo’lgan davlat monopoliyasi erkin jamiyat uchun zararli, negaki hukumat bunday monopoliya yordamida o’z fuqarolari hisobiga davlat muammolarini echishga urinadi (masalan, davlat qarzi muammosi, davlat xarajatlarining ko’payib ketishi va b.). U davlat emissiyasini xususiy emission banklarning erkin raqobati bilan almashtirishni taklif qiladi. Xususiy valyutalarni chiqarayotgan banklar o’rtasidagi erkin raqobat natijasida odamlar kundalik hayotda foydalanish qo’l keladigan ancha barqaror valyutani tanlash imkoniyatiga ega bo’ladilar.
14.4. V.Oyken “iqtisodiy tizim” tiplari to’g’risidaValter Oyken (1891–1950) o’zining “Milliy iqtisodiyot asoslari” (1947) kitobida xo’jalikni tashkil etish shakllarining asosiy tiplarini (turlarini) ko’rsatib beradi. Mazkur kitobning “Iqtisodiy tizimlar” bobida “xo’jalikning ideal tiplari” to’g’risidagi g’oya ilgari suriladi. Uning mohiyati V.Oykenning quyidagi mulohazalarida ochib beriladi: har qanday mamlakatning iqtisodiyoti juda ko’p bir x il elementlar-dan tashkil topgan, ya’ni pul, baho, foyda, kapital, foiz, mehnat, ish haqi va shu kabilar. Nega bo’lmasa turli mamlakatlarning iqtisodiyoti turlicha? V.Oyken bo’yi-cha, buning sababi bosh elementlarda yashiringan. Bunday elementlar, bir tomondan – bu erkin bozor xo’jaligi, ikkinchi tomondan – markaziy boshqaruv xo’jaligi hisoblanadi. Bu bosh elementlar ideal yoki sof xo’jalik tiplari hisoblanadi va boshqaruv uslublari bo’yicha bir-biridan farq qiladi. Birinchi xo’jalik tipida buyruq berishga, o’z hukmini o’tkazishga hech kimning haqi yo’q. Ikkinchisida – barcha qarorlar yuqoridan qabul qilinadi. Demak, o’z-o’zidan yuzaga kelish holatlari bo’lmaydi.
V.Oykenning keyinchalik qayd qilishicha, real voqelikda bunday ideal xo’jalik tiplari amal qilmaydi. Shuning uchun “xo’jalikning ideal tipi” tushunchasi bilan birga, u iqtisodiy hayotda doimo amal qiladigan “xo’jalikning real tipi” tushunchasini kiritadi.
Lekin har xil iqtisodiy tizim xo’jalikning ideal tipiga intiladi. Bu erda xo’jalik tiplari nima bilan aniqlanadi degan savol tug’iladi? Buning sababi, V.Oykenning fikricha, mamlakatning milliy-mintaqaviy xususiyatlariga, ya’ni an’ana, urf-odat, ahloq, din, madaniyat darajasi, odamlar ongining shakllanishi va shu kabilardan kelib chiqadi. Boshqacha aytganda, xo’jalik tiplari xalqning o’z tanloviga bog’liq. V.Oykenning fikriga ko’ra, ibtidoiy jamoa, quldorlik, feodal er egaligi, totalitar davlatlar, shu jumladan, sotsialistik iqtisodiyot markazdan boshqariladigan xo’jalikka intiladi. Xalq qancha madaniylashgan bo’lsa, u shuncha markazlashmagan iqtisodiyotni tanlaydi.
Bunday vaziyatda davlat o’zini qanday tutishi kerak? Neoklassiklar nuqtai nazariga ko’ra, bozorni tanlash – tabiiy jarayon, chunki ular iqtisodiyotning faqat bir tipini - erkin bozor xo’jaligini tan oladi. V.Oyken bo’yicha esa, insoniyat uchun iqtisodiyotning ikki tipi tabiiy; markaziy-boshqaruv xo’jaligi o’zining amal qilishida hatto ancha uzoq tarixiga ega. Shuning uchun, xalqning xo’jalik tipini tanlashida davlat uning istagiga quloq solishi, ijtimoiy institutlarni tashkil etishda yordam berishi kerak. Masalan, agar bozor bo’lmasa, bozorni tashkil etish. Keyin davlat bir chetga chiqib turishi va bozor ishtirokchilarining o’yin qoidalarini kuzatib borishi kerak. Bu erda neoliberallar futbol komandasini misol tariqasida ko’rsatadi. Ularning nuqtai nazariga ko’ra, davlat – bu futbol hakami, neoklassiklar esa davlatni hakamsiz ko’cha futbol komandasiga o’xshatadi.
Neoliberallar fikriga ko’ra, ular iqtisodiy tizimni tanlash to’g’risidagi ta’limotni shakllantirdi. Agar neoklassiklar sotsialistik tizimni ko’zi bog’langan, ertami-kechmi o’raga qo’lab tushadigan tizim sifatida tarixning qisqa muddatli xatosi deb hisoblangan bo’lsalar, neoliberallar esa, markaziy-boshqaruv xo’jaligini iqtisodiyotning tabiiy varianti deb hisoblaydi. U (iqtisodiyot) istibdod tartibotidan kelib chiqqanku (Rossiyada – podshoh, Sharq xalqlarida – xon v b.). Shuning uchun neoliberallar fikriga ko’ra, markaziy-boshqaruv xo’jaligi tarixning xatosi hisoblanmaydi, balki uzoq tarixga ega, o’zida erkin tadbirkorlik unsurlarini, albatta, mujassamlashtiruvchi qonuniyatli jarayon hisoblanadi.
Do'stlaringiz bilan baham: |
