dan foydalanganliklari, sovut – jovshan

– Qushbegiyi bolo (yuqori qushbegi) de atalgan. Undan farq qilgan holda qushbegiyi poyon (quyi qushbegi) deb atalgan amaldor bo’lib, u davlatning bosh zakotchisi hisoblangan. Buxoro tarixnavislik maktabi bo’lgan Muhammad Ali Baljuvoniy qushbegi majburiyatlarini ta’kidlab shunday degan edi: “U shunday podsho, askar, ahli vazifa va fuqaro manfaati uchun harakat qilmog’i zarur edi. SHunda davlati oliy uzoq muddat davom etadi. Aks holda bu ishning uddasidan chiqmasa, manfaatidan zarari ko’p tegsa, beparvo bo’lsa, kundalik va viloyat islohini bilmasa mansabidan olingan”.

SHahar jamoat tartibini saqlash mirshablarga topshirilgan. Buxoro shahri mirshabboshisiga bir vaqtning o’zida amirlikdagi boshqa barcha shaharlar mirshablari ham bo’ysunishgan. Muhammad Ali Baljuvoniy “Siyosiy hukumatga tegishli ishlar Mir rasas ya’ni mirshab qo’lida bo’lib u shahar muhofazasiga ma’mur hisoblangan. Davlatning mahbuslari uning ixtiyorida bo’lgan. Amirning shig’ovullari, xudaychilari (udaychilar) o’z ixtiyorlari bilan biror ishni qilmaganlar, faqat amir buyrug’iga bo’ysunganlar” deb yozgan edi. Uning yozishicha Buxoro shahri ichki dahaga, dahalarning har biri esa olti jaribga bo’lingan. Har bir dahani dahaboshi boshqargan. Jaribni esa bobo boshqargan bo’lib. Uning mahkamasi boboxona deyilgan. Uning ixtiyorida faqat tunda ishlaydigan maxsus qo’riqchilar bo’lib, ular shabgardlar deb atalgan.