D. O‘rinbayeva m. Rahimova

SAMIMIYAT 
Men  bu  yigit  to‘g’risida  birinchi  marta  jurnalist  oshnamdan  eshitgan 
edim. Oshnam u haqda shunday samimiyat, hurmat bilan gapirdiki, u bilan 
bir ko‘rishib suhbatlashish ishtiyoqi tug’ilib qoldi menda. 
U  bilan  mashinasozlik  zavodining  katta  sexida  uchrashdim.  U 
universal  stanokda  detal  yo‘nmoqda  edi.  Qalin  qora  sochlari  peshonasiga 
tushib, bir qoshini to‘sib qo‘ygan bu novcha, ozg’in yigit qarab turganimni 
sezmas edi. 
Bir  oz  ishiga  razm  solib  turganimdan  keyin,  sexdagi  shov-shuvni 
bosgudek  baland  ovoz  bilan  ismini  aytib  chaqirdim-da,  ikki  og’izgina 
suhbatlashishga ijozat so‘radim. 
O‘sha  kezlarda  «Zarbdor  mehnat  brigadasi»  degan  gap  endi  chiqqan 
bo‘lib,  zavodni  jurnalist  va  adiblar  bosib  ketgan  paytlar  edi.  Yigit  meni 
ham gazeta xodimi deb o‘yladi shekilli, qoshlarini chimirib: 
– Ishdan keyin uchrashsak qanday bo‘ladi? — deb so‘radi. 
Yigitning  so‘zlarida,  qoshlarini  chimirib,  kulimsirab  qarashida 
shunday samimiy iltimos ifodasi bor ediki, yo‘q deyolmadim. 
Shunday  kishilar  ham  bo‘ladiki,  ularning  butun  fazilatlari  yuzlaridan 
ko‘rinib,  so‘zlari,  qiliqlaridan bilinib  turadi.  Bir  suhbatdayoq  sizni  o‘ziga 
rom  qilib  qo‘yadi.  Istarasi  issiq  bu  yigit  ham  xuddi  shunday  samimiy 

---

92 
 
kishilardan edi. Yigirma-yigirma bir yoshlardagi novcha bo‘yli, uzunchoq 
yuzli,  qora  ko‘zlariga  iliq  tabassum  yashiringan  bu  yigit  meni  o‘zining 
mehnatga  bo‘lgan  muhabbati,  kamtarligi  va  oliyjanobligi  bilan  birinchi 
uchrashganimizdayoq  maftun  qilib  qo‘ydi.  O‘zi  ham  Zarbdor  mehnat 
brigadasining  eng  yaxshi  a’zolaridan  bo‘lib,  do‘stlari  orasidagina  emas, 
butun sex ishchilari orasida ham katta hurmati bor ekan. 
Ikkimiz do‘stlashib qoldik. Uchrashib, suhbatlashib turadigan bo‘ldik 
(213 ta so‘z).