.< Naglalakad ako ng biglang hinawakan ni Kean ang kamay ko at hinila ako, pabalik sa make-up stalls. "Ano yan?" "O. Make-upan mo na ako." "Ayoko. Napipilitan ka lang." "^___^ Make-upan mo na ako Courtney." Nagpekepekean pang gusto magpamake-up! Lokong to! Pero sige. Sabi mo eh. Tapos nilagyan ko siya ng concealer, tapos foundation, then eyeliner tapos kinurler ko ang eyelashes niya (ang haba) tapos nilagyan ko ng mascara! Waaah. Ang ganda. Yung cheeks niya nilagyan ko ng blush on, yung bronze para bagay. Tapos yung eyeshadow niya brown na lan. Tapos ung lipstick niya color pink na lang. Yung super pink! Maputi naman siya. At.. "Waaah. Ang ganda mo." Papatingin ko na sana siya sa salamin at.. "KEAN?! HALA! YUNG LALAKI NA NAKITA KO NA MASUNGIT SA AKIN DATI?! REMEMBER ME?! I'M EYEDEA!" Eyedea?! Aaaah! Yung girl na gusto nung poging kasabay ko umorder ng frappe! Si Irvin! Tama. "Chanel?!" "Irvin?!" "KEAN?!" Tapos! Waaaaah! May makeup nga pala si Kean! "HAHAHAHA. KAYA PALA MASUNGIT KA. BUMIGAY KA NA!" "Tigilan mo nga ako daldal!" "HAHAHAHA. AT TALAGANG YUNG FIANCEE MO PA NAGMAKEUP SAYO! AAHAHAHA." "Pag hindi ka tumigil babaliin ko leeg mo." Seryoso si Kean. Napatigil tuloy si Eyedea. Naku po. "Hay naku Eyedea maniwala ka diyan. Pinagtripan ko lang talaga yang si Kean. Kayo san kayo?" "May date kami eh. Valentines din naman. Sige una na kami ah? :) SORRY KEAN! PERO ANG GANDA MO!" "Oo nga ganda mo." "Pare, di ako napatol. Di tayo talo." "Sira!" Tapos natawa na lang kami ni Eyedea. Tapos nagexchange kami ng phone numbers. Siyempre chika chika if ever. Tapos nung nawala na sila. "Kean! Pictureeeeeee!" "Tigilan mo ako Chanel Courtney." "Sige naaa. Maganda ka naman." "Isa!" "Dalawa." "Lima." "Weh?! Sige na!" "Sige. Isa lang ah!" "Oo. Game 1. 2. 3." *click* Ako: ^O^V Kean: -.-" Wow. Ang saya ni Kean. Kitang kita sa mukha niya sa picture. Grabe! (Sarcastic) Tapos lumapit sa amin yung mga saleslady. Siyempre binili ni Kean yung mga ginamit ko sakanya. BWAHAHAHA. MAY MAKEUP SIYA TAPOS SIYA YUNG NAGBAYAD. KUNG NAKITA NIYO LANG YUNG MGA CASHIER NA BABAE! PARANG HINAYANG NA HINAYANG! HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! SAKIT NG ISIP KO. ANO DAW?! KASI NAMAN EH HINDI AKO MAKATAWA NG MALAKAS SA ISIP LANG AKO NATAWA! HAHA. :O Tapos lumapit siya sa akin. TAPOS KINUROT NIYA YUNG MUKHA KO! ANG SAKIT. "Enjoy ka na masyado ha. Tara. Ako naman ang magsasaya." Tapos hinila niya ako. ANG GWAPO GWAPO NI KEAN kapag nagiging COOL siya. *O* Yung tipong tahimik at alam lahat. OKAY lumilipad na naman ang utak ko. Dinala niya ako sa.. SUPERMARKET?! "Anong gagawin natin dito?" "BAKA MANUOD TAYO NG SINE?! Duh. Courtney. Supermarket!" SINABI KO BANG COOL SIYA?! HINDI! HINDI! HOT SIYA :"> ERR! "Courtney!" "Po?" "Pili ka ng food." Tapos ayun kumuha lang ako ng kumuha ng kumuha ng kumuha. At ngayon ko lang naisip. ABSENT KAMI NI KEAN. May pasok kami eh. WELL. Hayaan na. DL naman kami parehas eh. Kaya unlimited cuts :) YES! Pagkatapos namin mamili, sumakay naglakad kami, malamig na. 7:30 na noon eh. Hawak hawak lang ni Kean ang kamay ko at naglalakad kami, hindi ko alam kung saan kami papunta. SA SEASIDE pala. Naupo lang kami doon. "Ang sarap dito noh?" "Hmm?" "Wala lang. Palagi akong nagpupunta dito kapag may problema ako." "Totoo?" "Oo." "Bakit di ko naman nakita na pumunta ka dito noong nakilala kita?" "Eh kasi noong nakilala kita, hindi naman ako nagkaproblema." :"> ERRR. "Asa. Palagi kaya tayo may problema." "Tapos na yun. Ang mahalaga kasama kita dito." "Oo nga. :)" Nakatitig lang kami sa dagat. Ang sarap ng simoy ng hangin. "Courtney. Papayag ka bang ikasal sa akin?" "ANO?" "Bakit ayaw mo?" "Hindi naman sa ganun pero. HELLO?! Nag-aaral pa tayo." "Bakit? Pwede namang mag-aral kahit may asawa ah?" "Pero.." "Isa pa, halos lahat naman ng nakakakilala sa atin alam na tayo na hanggang sa huli. *grin*" "Sira!" Tapos binatukan ko lang siya. Tapos itinabi niya ako sakanya at ipinatong niya ang kamay niya sa balikat ko. Parang akbay. "Ano kaya ang gagawin ko kung hindi kita nakilala?" "Siyempre may makikilala kang iba." "At ikaw, si Gian ang kasama mo?" "Siguro?" "Hmmm. Baka nga lahat ng to, plano ng diyos." O_________O Nagulat ako sa sinabi niya ha. Wala lang. Kasi.. Hindi naman religious tong si Kean eh. "Courtney. Promise me, I'm the one you're gonna marry." "And who else will I marry?" "Baka kasi, magsawa ka sa akin eh." "Buti naman alam mo." "ANO?!" "JOKE! Siyempre hindi. Diba? :)" Tapos kinurot lang niya ako. Ang sweet niya talaga. Sa pagkurot sa akin niya pinapakita na kinikilig siya! "Courtney." "Oh?" "Let's get married." "Are you proposing?" "Obvious ba?" Tinulak ko nga siya. "Bahala ka. Magpakasal ka magisa mo!" "O bakit?!" "ANG BADUY NG PROPOSAL MO!" "Ang sabihin mo ayaw mo magpakasal sa akin!" "WHAT?!" "TOTOO NAMAN EH!" "IKAW NGA ANG GUSTO KONG PAKASALAN!!" "EH BAKIT AYAW MO PANG UMOO!" "KASI ANG BADUY NG PROPOSAL MO! I'M EXPECTING A PRINCESS LIKE PROPOSAL!" "KAHIT GAANO KASIMPLE ANG PROPOSAL NG TAONG MAHAL MO, BASTA MAHAL MO TATANGGAPIN MO! AKO ATA, HINDI MO MAHAL EH!" "WHAT? SINASABI KO LANG NA SANA MAGPREPARE KA!" Nagsisigawan na kami doon, yung ibang couple na katabi namin umaalis na. "Sabihin mo lang kung ayaw mo magpakasal sa akin. Hindi naman kita pipilitin eh." Tapos kita ko mukha niya. Parang nalugi ng isang bangkang ipot. >:) Heheh. Sinakbit ko na lang yung kamay ko sa kamay niya. "Hindi kasi ganoon. Maarte kasi akong tao, at gusto ko. Kung magpropropose ka. Yung maganda. Yung mapapa OO ako. Kasi ikaw lang naman ang lalaki na sasabihan ko ng OO ko eh." Tapos ngumiti na ulit siya. WHEW. Bati na ulit kami! ^__________^V "Sige na nga kumander. Takot ko na lang sayo." Tapos nun, andun lang kami, kumakain, naguusap ng kung ano ano. Wala kaming magawa, pero wala kaming balak umuwi. Ang ganda ng atmosphere eh. Hanggang sa may tumawag sa akin. Unknown number. "Hello? Who's this?" "Hello! CC. It's me CK!" "OH! CALVIN! Asan ka na? Sorry talaga the other day!" "Wala yun! ^______^V Ah. Andito ako sa L.A. May photoshoot kami eh." "OH? Wow naman! :)))" "Nga pala, may iaalok ako sayo :) Kung gusto mo lang naman. Kasi, yung isang agency kinukuha akong model. Tapos kailangan ng isa pang girl model. Ayaw naman ni Manager. Si Chloe nag-aaral. Kaya naisip kita. Kasi alam kong gusto mo yung ganito eh. ^________^V Pero kung ayaw mo okay lang naman :) Sinasabi ko lang na kung gusto mo, contact mo lang ako. ^________^V Malaki ang kita dito. Makakaipon ka. Kaso, kapag pinasok mo ang mundo namin, mahirap ng makalabas. ^_______^V Pero, hindi naman kita tinatakot! *CK, yung ice cream mo tunaw na* HALA! WAIT! Osige CC. Yun lang. SInabi ko lang sayo yun :))) Bye. Tawagan mo na lang ako kung yes or no." "Bye!" Model? Napatigil talaga ako. Totoo ba to?! O_______O?! Bata pa lang ako pangarap ko ng maging model! SOBRANG PANGARAP! Kaso.. "Sino yun?" "Ah. si CK!" "Si intsik na naman. Ano daw kelangan niya." "Ah.. Siya? Ano. Wala. Yung tungkol sa paper namin na ipapasa. Yun." "Ah! Yun ba?" Tapos kumain lang siya. Kung si Mama, baka pumayag pa siya na magmodel ako. Tapos home school tulad ng ginagawa ni Calvin. Pero.. Si Kean paniguradong hindi papayag to eh. "Kean." "Oh?" "Anong pangarap mo?" "Ikaw." "Hmm, gusto kong--" "Sira! Ikaw ang pangarap ko." :"> ERRR. Pangarap daw oh! "Pwes. Naabot mo na pala pangarap mo." ":)" Mukhang enjoy siya sa kinakain niya. Ako naman mamatay na sa kaba kung papayagn niya ba ako magmodel oh hindi. Pero haaay. Sige na game. "Kean." "Hmm?" "Pag ba nagmodel ako papayag ka?" Napatigil siya ng pagkain. Nanigas ako sa inuupuan ko. Ah. "Hindi." Sabi na eh. T^T Haaay. Pero gusto ko! "Bakit hindi?" "Ayoko lang." "Bakit nga?" "~____^ Kasi ayoko." AH! NAKAKATAKOT SI KEAN KAPAG COOL! >0< WAAAH! "Seryoso. Penge reason." "Una, baka kung ano ipasuot sayo. Pangalawa. Maraming lalaki titingin sayo. Pangatlo, mawawalan ka ng oras sa akin." Kahit kailan talaga selfish tong lalaking to! >:( "Pero paano kung pangarap ko yun? Kung yun ang gusto kong gawin?" Napatingin lang siya sa akin. Seryoso kami parehas. Kinakabahan ako, seryoso siya. "Bakit? Magmomodel ka ba?" "HUH?! HINDI! TINATANONG KO LANG." "Wag mo kong tanungin sa mga bagay na hindi naman pala mangyayari." HAAAAY! Sigh. Sabi ko nga. Tama na nga. Hindi ko na lang tatanggapin ang alok ni Calvin. Kahit na gusto kong magmodel. Mas gusto ko pa rin yung ganito. Magkasama kami ni Kean. "Kung sa future, ganoon ang gusto mong gawin. Pipigilan kita. Hanggang sa kaya ko. Ayoko kasing malayo ka sa akin eh. Lagi kong naririnig ang pagkasira daw ng relasyon ay dahil wala ng oras, o sa third party. Kapag nagmodel ka, madami kang makakatrabaho, mas mayaman, mas mabait at mas gwapo sa akin. Ayoko lang na, masira tayo. Kasi, ang gusto ko lang naman mangyari sa buhay ko, eh yung mapangasawa ka at mabuhay ng matagal kasama ka." Napatingin ako sakanya, Seryoso siya. Nakatingin lang siya sa dagat habang sinasabi niya yun. "I just want to be with you for all my life, and share every moment with you, until my last breathe." Tumingin siya sa akin, ngumiti ako sakanya at. *PING PONG PING* Fireworks! ^____________^V Ang ganda. :)) BACK HUG kami ni Kean. Habang nakatingin sa fireworks. Maya maya lumapit si Kean sa may tenga ko at.. "Courtney. Three words, Eight letters, Say it and I'm Yours." "Stupid. I'm already yours to begin with. Always have. Always will." Tapos kiniss niya yung ulo ko. "I love you, Courtney. Happy Valentines day. <3" CHAPTER 54 CHANEL'S POV Pagkatapos ng valentines day. Nagbalik normal ang buhay namin ni Kean. Pumasok kami. Nagready sa finals. At ngayon.. SUMMER NAMIN! ^________^V Opo. Summer na kami. Natapos na namin ang 1st year college. Si Tita Camille, umalis na muna ng bansa. Si Dara. Kasama si Tita Camille sa pagalis ng bansa. Kaya kami ni Kean. Magkasama. Pero sa bahay namin talaga, hindi doon sa couple house. Si CK, busy sa promotions ng ICL Koala. Minsan dumadalaw. At okay sila ni Kean. Hindi sila friends. Pero in good terms sila. Araw araw kami nagkikita, binibista namin si CG na naging close na kay KEAN kahit na madalas silang mag-away. Naging maayos naman lahat ng bagay sa amin. Masaya naman kami ^______^V At ngayon, naghahanda ako dahil sabi ni Kean may date daw kami ^__________^ Nagpasalon pa ako dahil sabi niya FORMAL date daw. KASI palagi daw kaming MALL lang ng MALL. Dapat daw hindi ganoon. Kaya ayun, nagprepare daw siya ng bonggang DATE para sa aming dalawa :)) **KEAN KO CALLING Oh ayan na nga, speaking of the devil. :) "Hello?" "Hello Babe? Ready ka na ba? Mamaya na ang date natin ah. Sumipot ka naghanda ako para dun. Patay ka sa akin kapag hindi." "Baliw ka talaga Kean. Naman! Sisipot talaga ako! Charuts. :) Sige na. Babu na." "Pssst. Ang aking three words? And eight letters?" "Three words, eight letters!" Sabay naman kaming tumawa sa phone. Pagkatapos noon, bigla akong kinabahan. Grabeyshus. Ganoon ba talaga kapag.. Nagprepare ng bongga ang boyfriend slash fiancee mo?! Kakabahan ka?! Anyways, kakatapos ko lang magpaparlor. Oo! Nagpaayos talaga ako ng buhok. Pinakulot ko lang naman. Nagpamakeup na din ako. :) 5 na din ng hapon. Magkikita kami ni Kean ng 7. Uuwi lang muna ako sa bahay para magpalit ng damit. Sabi niya kasi magdress daw ako. Siyempre pink! Haha. Pagkarating ko sa amin, nakasalubong ko ang Mama. Ibang iba ang aura niya at napansin kong.. Siya ay.. Umiiyak? "Mama. Bakit?" "Ah. Wala to. Ngayon ba ang date niyo ni Kean? Enjoy kayo ha." "Ma. Anong meron?? Bakit ka umiiyak?!" Tuluyan ng umiyak si Mama. Yumakap siya sa akin. Naluluha na din ako. Ayoko ng ganito. Nahihirapan ang Mama. "Anak. Yung business partner namin ng Papa mo na niloko kami, hindi mahanap. Tapos ngayon.. Yung last na kumpanya na pwedeng magpaloan sa amin.. Tinanggihan ang request namin. Hindi ko na alam ang gagawin ko anak. Kumpanya natin yun. Yun na lang alaala ng papa mo sa akin. Hind yun pwedeng mawala." Para akong binagsakan ng langit. Bakit ganito? Bakit nangyayari ito?! Kung kailan naman ayos na ang lahat. Ayos na kami ni Kean. Wala ng problema. Biglang may papasok na naman na problema. At ang masaklap wala akong magagawa sa problemang ito. "Mama. Sorry. Wala akong magawa. Sorry Ma. Sorry." Umiiyak na din ako. Kaya siguro ako kinakabahan kanina. Dahil sa bad news na ito. Kailan pa ito?! Kailan pa?! "Anak. Wag kang magsorry. Sorry. Ako dapat magsabi noon, hindi ko nahandle ng ayos ang kumpanya, nagtiwala kami sa taong hindi dapat pagkatiwalaan. Sorry anak." "Okay lang Ma.. Kahit anong manyari.. Maayos natin to. Maayos natin to. Isa pa. Company natin yan. Sa mga CHUA yan. Kaya tiwala lang Ma." Umiiyak siya habang nakayakap sa akin. Hindi ako sanay ng ganito eh. Isa na lang ang naiisip kong paraan ee. Ang pagmomodel ko na inaalok ni CK at ni JM. Kapag naging model ako sa ibang bansa.. Kikita ako ng malaki at pwede kong isave ang company. Pero hindi pwede.. Kasi ayaw ni Kean. Maiiwan siya dito. Isa pa, kasama ko si CK Alam niyo naman yun! Seloso. Pero kapag inexplain ko naman. Siguro naman papayagan niya ako. Kakausapin ko na lang siya mamaya. :) Pumasok ako sa kwarto ko. Si Mama kinakausap si Papa (Tito Ken). Hindi pa siguro alam ni Kean ang nangyari. Pero apektado din sila dahil nagelope ung businesses namin dib? Nagpalit na rin ako ng damit, magpapahinga muna sana ako kaso biglang tumunog ang phone ko. **Unknown Number. Huh? Sino naman kaya ito? "Hello?" "Chanel?" "Yah? Who's this?" "Mama ni Kean." Bigla akong nanigas doon. Mama ni Kean? Alam ba niya na magkikita kami ngayon?! "B-bakit po?" "Pumunta ka sa may playground ng compound natin." "Why?" "We have to talk." Tapos bigla na lang niyang binaba. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Ano na namang sasabihin niya?! Kinakabahan ako. Pero kahit anong mangyari hindi ko isusuko si Kean. Pumunta ako sa may playground katulad ng sinabi niya. Nakita ko siya nakaupo sa swing. Naka pantalon at t-shirt. Ang simple. Anong meron? Kinakabahan ako. "Chanel." Tiningnan niya lang ako. Tiningnan ko lang din siya. "Iwan mo na si Kean." ** Tulad nga ng naiisip ko. Yun ang sasabihin niya. Yun ang dahilan niya ng pagpapapunta sa akin dito. "Hindi. Hinding hindi ko iiwan si Kean. Hindi ko siya kayang isuko. Kahit anong mangyari. Lalaban ako kasama siya." Buo ang loob ko. Kahit anong mangyari. Kahit anong mangyari sa amin. Hindi ko siya isusuko. "Iwan mo na si Kean." Inulit lang niya. "Hinding hin--Tita." O_______O Napaupo siya sa may damuhan. At nakita kong umiiyak siya. Anong problema? Kasi kung drama lang ito hindi ako magpapadala. Hindi ko isusuko si Kean. Ayoko. Madamot na kung madamot pero hindi ko siya isusuko. Buo ang loob ko. "Chanel. Please. Iwan mo na si Kean." "Hindi ko po gagawin yun. Hinding hindi." "Alam kong mahal mo ang anak ko. At alam kong ayaw mo sa akin. Dahil ang dami ko ng ginawa para paglayuin kayo. Pero.. Layuan mo na siya. Please." Umiiyak siya. Bakit? Bakit? Ganun ba ako talaga? Hindi niya ako matanggap para sa anak niya na kailangan pa niyang lumhod sa harapan ko at umiyak?! "CHANEL I'M DYING!!! I have Leukemia." WHAT?! CHAPTER 55 Chanel's POV "Hello? Babe? Ready ka na ba?" "Oo. Asan ka na ba?" "Malapit na ako. Be ready." "Sure." "Bye Babe. I love you." "Sige." Tumingin ako sa salamin at napaisip. Bakit sa akin kailangan mangyari ito? Bakit? Bumaba ako papuntang sofa. Nakita ko na lang si Mama at si Papa umiiyak. Hindi ko mapigilang mapaiyak din kasama nila. Haaay. Ang bigat bigat ng pakiramdam ko. Pakiramdam ko pasan ko ang buong mundo. "Iha. Sorry. Nakita mo kaming ganito. Teka bakit ka nakadress. Ngayon na ba ang lakad niyo ni Kean?" Sabi ni Papa na nagpunas ng luha niya at pinipilit magmukhang masaya sa harap ko. Sa sobrang lungkot niyakap ko na lang siya. Naramdaman ko naman na may pumatak na luha sa braso ko. Umiiyak siya. Si Papa, si Tito Ken na isip bata, malambing at palaging masaya. Umiiyak. :( Parehas sila ni Mama. Masyadong mahalaga ang kumpanyang ito. Si Mama. Para sa kanya ang kumpanya ang huling alaala ni Papa. Yung totoo kong ama. Si Papa naman. Kung matatandaan. Ang pagnanais niyang umasenso ang kumpanya ang naging dahilan ng paghihiwalay nila ni Tita Camille. Ito rin ang dahilan kung bakit sobrang layo ng loob ni Kean sakanya. Kung kailan naman ayos na sila ni Kean saka mangyayari ito sa kumpanya. Bakit ganito?! Kung kailan masaya at ayos na lahat saka bumabaliktad. It's like a twist in time. Umalis siya sa yakap. Hinarap ako at pinunasan ang luha ko. "Maging masaya ka. Lalo na ngayon. Wag mong masyadong problemahin ang kumpanya. Ako ang papa mo. At papa ni Kean. Ako ang bahala sa inyo." Tapos ngumiti na lang ako at niyakap siya. Tapos lumapit si Mama. Nagyakapan lang kami doon. "Oh ano to?" Lahat kami napatingin sa may pinto. Si Kean pala. "Hindi ko po nanakawin sa inyo si Courtney. Hihiramin ko lang.. Habang buhay." And as usual. Sa gitna ng lungkot ko. Palaging lalabas si Kean para pangitiin ako. Tumabi siya sa akin at inilagay niya ang kamay niya sa may bewang ko. “Para kayong aattend sa prom ah!. “Oo nga eh. ;"> Nakakakilig.. “Teka! Picture. Alaala.. Tapos umalis siya at kinuha ang camera. Tumingin ako kay Kean at kita kong nakatitig siya sa akin. Nailang ako kaya napatingin ako sa kabilang direksyon. Lumapit siya sa tenga ko at bumulong ng. "Hindi na ako makapaghintay na iharap ka sa altar." Tapos sobrang namula ako doon. Parang sasabog ang puso ko sa sobrang kilig. ;"> Tapos dumating si Papa. Pinagtabi niya kami at. *CLICK* "Waaah. Bagay na bagay talaga kayo! Osiya sige na dali. Pumunta na kayo sa pupuntahan niyo. Gabi na. :)" "Sige po. Una na po kami." Tapos hinawakan ni Kean ang kamay ko at inilalayan ako papunta sa kotse niya. Saan kaya ako dadalhin ng lalaking ito? "Mahaba ang biyahe natin. Mukhang pagod ka. Matulog ka muna." "Huh? Aya--" "Matulog ka na muna. Hindi naman kita ililigaw eh. Haha. Sige na. Tulog na." At dahil sa sinabi niya. Natulog nga muna ako. *Smack* "Babyyyyy. We're here." Tapos nakita ko lang naman ang lalaking mahal na mahal ko. Pagmulat ko.. O______O WTF?! CHAPTER 56 Chanel's POV "Kean?! Why did you bring me here?! Do you wanna bury me alive?!" Tapos tumawa lang siya. Bakit ganoon ang reaction ko?! Simple lang naman! DINALA NIYA AKO SA GRAVEYARD! AND TO THINK IT'S 8 P.M! "Don't worry. I won't let anything happen. I swear. I'll protect you baby." Tapos hinawakan niya ang kamay ko. At nilagyan ng blindfold ang mata ko. Super fail. Although. Ang cool ni Kean. Kasi he's so gentle. I mean.. Not like Kean. The ordinary Kean who is so pilosopo. He's so gentle. And so cool. Pero as I said. Super fail. Because I'm wearing a dress and heels as well. And he'll blindfold me?! In a graveyard?! Woah. What's he planning ba?! Sobrang hirap akong maglakad kasi hindi naman patag ang lupa. Kaya ang ginawa ni Kean binuhat niya ako. Yung pang princess. Pero nakablind fold pa din ako. Hanggang sa. Binaba na niya ako. Inalis ang blindfold at. Pumatak na lang ang luha ko. Dinala niya ako sa puntod ng papa ko. :( "Sir, I'm a bit nervous about being here today. Still not quite sure what I'm going to say. So bare with me please if I take up too much of your time." Nagigitara si Kean samantalang ako ay patuloy pa ring umiiyak. "See in this box is a ring for your oldest. She's my everything. And all that I know is. It would be such a relief if I knew we were on the same side. Coz very soon I'm hoping that I'd.." Tumigil ng pagkanta si Kean. Lumapit sa akin. Pinunasan ang luha ko. Tapos hinalikan ang noo ko. "Can marry your daughter. And make her my wife. I want her to be the only girl that I'd love for the rest of my life. And give her the best of me till the day that I'd die. I'm gonna marry your princess and make her my queen. She'll be the most beautiful bride that I've ever seen. I can't wait to smile when she walks down the aisle. On the arms of her father on the day that I marry your daughter." Lalo akong napaiyak. Dahil kapag ikinasal man ako.. Wala si Papa na maghahatid sa akin sa altar. :( Biglang hinawakan ni Kean ang kamay ko. Ngumiti. Tumingin sa puntod ni Papa at.. "SIR! AKO PO SI KEAN PATRICK TOLENTINO PADUA! 19 years old. Ako po ang fiancee ng anak niyong si CHANEL COURTNEY CLEMENTE CHUA. Nandito po ako, to formally ask your daughter's hand. Sir. I promise to take her and love her eternally. Hindi ko po siya sasaktan. Hindi ko po siya papabayaan. Aalagaan ko po siya. At mamahalin habang buhay." Humigpit ang hawak niya sa kamay ko. Tiningnan ko siya. Sobrang seryoso siya. Parang soldier na nagrereport sa mas mataas na rank sakanya. "Kung nasaan man kayo sir ngayon, wag kayong magalala. Dahil ako na po ang magbabantay sa anak niyo. Siya po ang unang babaeng nagparamdam sa akin ng ganito." Napansin ko biglang naging normal yung boses niya. Na parang nakikipagkwentuhan lang siya sa Papa ko. "Sobrang pasaway po siya. Palagi akong inaaway. Palagi akong pinagseselos. Palagi akong sinusungitan. Pero siya lang naman po ang nakakapagpangiti sa akin ng ganito." Awwww. ;"> Naiimagine ko. Si Kean at si Papa naguusap sa harapan ko. Tumulo na naman ang luha ko. "Kahit pa maraming mas maganda sa kanya. Maraming mas matalino. Mas sexy. Mas mabait. Mas mayaman.. Siya at siya pa rin po ang pipiliin ko." Kean. Why? Why are you doing this? Sobrang saya ko hindi ko na alam ang gagawin ko pagkatapos nito. Sana dito na lang kami forever. Sana ganito na lang kami. "Kaya po nandito ako sa harapan niyo ngayon sir. Nangangako na hindi ko papaiyakin ang anak niyo. At mamahalin ko siya panghabambuhay. Dahil nagiisa lang siya. At siya lang ang babaeng gusto kong ialay ang buhay ko. Siya lang. Kay Chanel Courtney Clemente Chua lang sir." Tapos tumingin siya sa akin. Tapos nagnod. At umalis. "Papa. Kamusta ka na? Ang tagal tagal ko ng hindi nakakapunta dito. Huling dalaw ko sayo 12 years old ako. Sorry po ah? Pero mahal na mahal ko naman po kayo eh. Papa. Miss na miss na kita. Alam mo ba yun?" Umiiyak na naman ako. Buong araw ata umiiyak ako. "Papa. Pagod na pagod na ako. Litong lito na ako. Papa. Tulungan mo ako. :( Teka yun nga pala. Si Kean po yun. Siya po ang fiancee ko. Andami dami na naming pinagdaanan. Pero heto kami. Going strong. Mahal na mahal ko po yang lalaking yan." Sobrang mahal ko po talaga siya papa. Sana nandito ka para makita mo siya. :( "Kaso papa. Andaming humahadlang sa amin. Papa. Andami. Kanina. Kinausap ako ng Mama niya. Hindi po kasi ako gusto ng mama niya eh. Gulong gulo po ako papa. Kasi ang mama niya daw po may Leukemia. At gusto niyang iwan ko si Kean. Pero papa. Kita niyo naman kung gaano ko siya kamahal at kung gaano niya ako kamahal diba? Pwede bang.. Maging selfish ako? Pwede bang isipin ko ang sarili ko? Dahil hindi ko siya kayang ilet go papa. Masyado ko siyang mahal. :(" Sa pagsabi ko kay Papa nito. Gumaan lalo ang isip ko at loob ko. Salamat Papa. "Papa. Salamat ha? Kahit wala kayo. Ramdam ko ang presence niyo. Pero please. Tulungan niyo ako. Kailangan ko po ng sign papa. Give me a sign." Sign that will help me choose. Please Papa. Tapos kita ko na pabalik na si Kean. "Sige na papa. Pabalik na siya. Sa uulitin ulit ha? I love you Papa. Magkikita rin tayo. Bye." Tapos lumapit ako kay Kean at niyakap ko siya. "Thank you." "I love you." I love you too. But I need a sign. CHAPTER 57 CHANEL'S POV Umalis kami ni Kean sa libingan. Nakakatakot na rin kaya! Dahil halos 9 PM na. Tapos sumakay kami sa kotse. Hindi pa daw kami uuwi. Kahit na pagod na pagod na physically ang katawan ko. Basta kasama ko si Kean okay lang. Sige lang. Binuksan ni Kean ang radyo. At ito ang kumanta. "Listen to you heart. When he's calling for you. Listen to your heart. There's nothing else you can do. I don't know where we're going. And I don't know why. But listen to your heart. Before.. You tell him goodbye." Biglang lumakas ang tibok ng puso ko. Papa. Ito na ba ang sign na hinahanap ko? Ito na po ba? Kasi kung ito na po. Mukhang alam ko na kung ano ang sagot at kung ano ang gagawin ko. "Kean. Yah! Where are we going?!" "Somewhere." "Are we running away?" "We don't have to run away." "But it's romantic." "It's more romantic if we can show to the world that we love each other." "And how are we going to do that?" "Just stay beside me." "Ngek. Ano kaya yun??" "Just stay beside me. Because you are my world. You are my life. And by staying beside me. Then the 'world' will know how much i love you." Kyaaaah. Another cheesy line. Sana pwede kong irecord ang araw na ito at balikbalikan. Ay why not?! After noon andami kong kinuhang pictures and videos. "Kean-ji." Mukhang nagulat siya. "What did you just call me?" "Kean-ji." "Why did you call me that?" "Because I happen to read a wonderful story. And the guy's name is Kenji." "Woah! And the girl's name is Athena!" "Yaaah! Have you read that? Andami kong iniiyak dahil sakanila. Yun nga lang. They both died in the end." "Hindi naman mangyayari sa atin yun. COURTHENA." WTF?! Courthena?? Parang kurtina! "Ano ba yun!? Bakit ganan?" "Eh anong gusto mo? Chathena?!" "Mas cute pa yan! Chathena (Shatina)" "Mas cute ang Courthena." "Ewan ko sayo Keanji!" "Sus. I love you too Courthena!" "I'm dating a weirdo!" "Anong weirdo ka dyan!" "Wag kang makulit! Yung eyes mo!! Sa wheels and sa road! Sige ka. Magiging Kenji Athena talaga tayo." "Sus. E di hintayin mo lang ako sa heaven!" "Yoko nga! Sa earth nga ikaw. Pati ba naman sa heaven?! Malay mo si Nichkhun na ang makita ko sa heaven!" "Nichkhun. Ano yan. Camera?!" "Nikon kasi yung camera." Wala lang. Sobrang gutom na ako. Sinabi ko sakanya. Sabi niya kunin daw niya yung bag sa likod. May mga chips and chocolate! Kumain ako. Habang nagdridrive siya sinusubuan ko siya. Wala lang. Parang..
