Buxoro jahonning eng ko’hna shaharlaridan. Bu shahar bundan yigirma besh asr muqaddam Zarafshon vodiysining quyi qismida qad ko'targan

Mahalliy ma'muriyat — aminlar, oqsoqollar hamda bekliklar vakillari va amir farmonlarini ijro etishi shart bo'lgan ruhoniylardan iborat edi.

Barcha sohalardagi amaldorlar beklar va amirlikning oliy amaldorlari safi o'g'illaridan, ko'pincha aslzoda beklar va xonlarning xonzoda deb nomlanuvchi tabaqasidan to'ldirilar edi.

Butun Buxoro amirligi 27 ta beklikka bo'lingan edi. Ular shaxsan amir tomonidan tayinlanar va lavozimidan bo'shatilar edi. Beklar huzurida ularning qarindoshlari yoki yaqin kishilaridan tayinlangan ulkan amaldorlar guruhi bo'lgan.

Davlatni himoya qilish uchun amirning xalq ko'ngillilari va qo'shinlardan saralab olingan xos lashkari bo'lgan. Lashkarga to'pchiboshi (to'pchilashkar) rahbarlik qilgan. Biroq, XIX asr oxiriga kelib amir lashkari shoshilinch yig'iluvchi, yomon ta'lim ko'rgan va qoloq qurollar bilan ta'minlangan dehqonlardan iborat bo'lgan. Bunday lashkarning bosh maqsadi — zarur bo'lganda Ark qarshisida paradga yig'ilish edi. Lashkar amalda XIX asr boshlaridan beri rivojlanmagan, harbiy ish va armiya qurollari o'ta qoloq holatida edi. Lashkarning soni 11 ming sarboz va 200 ofitserdan iborat bo'lib, ular qurol-aslahasi mingta berdanka miltig'i va bir necha to'plardan tashkil topgandi.

Shunday qilib, bir-biriga qarindosh-urug' bo'lgan amaldorlarning yuki mehnatkash xalq gardaniga tushdi. Mamlakat daromadlarining katta qismi davlat ravnaqi va taraqqiyoti xususida kamdan-kam qayg'uruvchi xizmatchilar ulkan miqdoriga sarflanar edi.