|
Shahnoza Rahmonova
tarjimasi
KUYOV VA QAYNOTA
– Uylanayotgan ekansiz? – Dala-hovlida-
gi bazmda Pyotr Petrovich Milkinning tanishi
shunday deya murojaat qildi.
– Bu gapni qayerdan oldingiz? – to‘ng‘illadi
Milkin.
– Hamma shu haqida gapiryapti. Yashirish-
ning nima hojati bor. Nastenka Kondrashkin
bilan qanday sayr qilib, qo‘shiq aytganingizni
eshitganmiz, ko‘rganmiz, azizim, he-he-he. Ya-
qinda Kondrashkinning o‘zi «Allaqachon ish
pishgan», dedi. To‘g‘risini aytsam, siz uchun
xursandman. Hatto Kondrashkinlardan ham
ko‘proq quvondim. Bechoraning yetti nafar qizi
bor-a!
«Jin ursin!» – o‘ylandi Milkin. O‘ninchi odam
unga Nastenkaga uylanishi haqida gapiryapti.
Bu ahmoqlikni tugatish kerak. Ertasiga erta-
lab Milkin uyat va qo‘rquv aralash Kondrash-
kinlarnikiga jo‘nadi.
– Pyotr Petrovich, marhamat, – deya uni uy
egasi qarshi oldi. – Hozir Nastenka keladi. U
Gusevlarnikiga chiqqandi.
– Men... to‘g‘risini aytsam, Nastenka Kiril-
lovnani so‘rab kelmadim. Aslida sizning yonin-
Anton Chexov
54
gizga suhbatlashgani keldim, – deya g‘o‘ldiradi
Milkin ko‘zlarini olib qochib.
– Xo‘sh, nima haqida gaplashmoqchi-
siz? – so‘radi Kondrashkin. – He-he-he, nega
buncha uyalayapsiz? Bilaman nima haqida
gaplashmoq chisiz. Buni allaqachon qilish ke-
rak edi.
– Men ketayotgandim. Shuning uchun xayr-
lashgani keldim... Ruxsat bersangiz mehmon-
dorchilik uchun minnatdorchilik bildirsam...
– Qanaqasiga? Men tushunmayapman, –
gapini bo‘ldi Kondrashkin. – Albatta, har bir
kishining ketishga haqi bor... Demak, qochyap-
siz... axir bu adolatdan emas.
– Men... haligi...
– Yoz bo‘yi bu yerga kelib, yeb-ichding. Qi-
zlar bilan vaqtichog‘lik qilding. Birdan mana
jo‘nab ketayapman, deysan. To‘g‘ri, siz uning
qo‘lini so‘ramadingiz. Ammo qilayotgan ishin-
giz shunga borib taqalardi. Har kuni Nastya
bilan tushlik qilib, kechqurun qo‘lidan ush-
lab, bog‘da sayr qilardingiz... agar sizni kuyov
deb bilmaganimda, hech qachon boqmasdim.
Uning qo‘lini so‘raysiz... Bo‘lmasa...
– Nastya Kirillovna juda ajoyib qiz... Uni
hurmat qilaman. Biroq bizning qarashlarimiz
bir-biriga to‘g‘ri kelmaydi, – dedi Milkin tit rab-
qaqshab.
– Faqat shumi sabab? – kuldi Kondrashkin.
– Axir azizim, nahotki, yer yuzidan erkak zoti
bilan qarashlari bir xil bo‘lgan ayolni topish
mumkin bo‘lsa? Zo‘r gap yo‘q. Bitta mantiqli
Buqalamun
55
javob topib shunga yopishib olganini qarang.
Hatto isitmam ko‘tarildi.
– Men Nastasya Kirillovnaga arzimayman.
– Arziysan, arziysan! Sen zo‘r yigitsan!
– Kamchiliklarimni bilmaysiz-da. Men kam-
bag‘alman.
– Oylik olasiz-ku, Xudoga shukr!
– Men ichuvchiman.
– Yo‘q, yo‘q. Sizni umuman mast holda
ko‘rmaganman. Hozirgi yoshlar ichishmaydi.
Men yosh bo‘lganimda butun mamlakat bo‘ylab
yurib, vaqtichog‘lik qilardim. Busiz yashab
bo‘lmaydi.
– Men mukkasidan ketganman. Keyin yura-
gim ham o‘sal.
– Ishonmayman! Birdan o‘zingni ichuvchi-
man deysan! Kasalman deysan.
«Aldab bo‘lmayapti-ku yaramasni. Hech
bo‘lmasa bitta qizini erga berishni shunday
xohlayaptiki», – o‘zicha o‘ylandi Milkin.
– Men nafaqat aroqxo‘rman, balki pora olish-
ga ham o‘chman, – davom etdi u.
– Hozir kim pora olmaydi?! Bu gaping bilan
ko‘nglimni zabt etding.
– Taqdirimni bilgan kunim uylanmaslikka
qaror qilganman. Kelajakda kamomad uchun
sud kursisiga o‘tirishimga to‘g‘ri keladi.
– Taqdirni bilmay turib uylanish mumkin
emas. Xo‘sh qancha pulni o‘zlashtirdingiz?
– Qirq to‘rt ming...
– Buncha ko‘p. Sibirga yuborishlari mum-
kin... Qizim kuyib qoladi-ku. Unday bo‘lsa
Xudo siz bilan, yaxshi boring.
Anton Chexov
56
Milkin erkin nafas olib, shlyapasiga qo‘l
cho‘zdi.
– Agar... – davom etdi Kondrashkin. – Nast-
ya sizni sevsa, ortingizdan qolmaydi. Sibirda
ham bu yerdagidan yaxshiroq yashashyap-
ti. Agar oilam bo‘lmasa o‘zim ham o‘sha yerga
jo‘navorardim. Shunday ekan, qo‘lini so‘rashin-
giz mumkin.
– Hayotimning dahshatli sirlarini ochishga
majbur qilayapsiz. Men qimorbozman.
– To‘g‘risini aytsam, kutmagandim, – dedi
Kondrashkin Milkinga sirli nigoh tashlab. –
Kimni qo‘ynimda olib yurgan ekanman. Xudo
haqi keting, ko‘zimga ko‘rinmang.
Milkin shlyapasini olib, g‘alaba nashidasini
surib, eshikka yaqinlashdi.
– To‘xtang, to‘xtang! Nega sizni shu paytga-
cha ushlashmagan.
– Birovning ismisharifida yuraman. Meni
ushlash qiyin.
– Balki sizni bir umr qo‘lga tushirisholmas,
balki vijdoningiz qiynalayotgandir? Xudo siz bi-
lan, uylaning, men roziman.
Milkinni ter bosdi, boshqa yolg‘on o‘ylab topol-
masdi. U yengilganini tan oldi. Endi qochib ketish
sharmandalik bo‘lardi. U ortga qaytib roziligini
aytmoqchi edi. Birdan xayoliga yangi fikr keldi.
– Jinniman. Jinnilarga esa uylanish mum-
kin emas. Bu haqda shifokor xulosasi ham bor.
Ishonmasangiz uni olib kelishim mumkin, –
dedi Milkin.
Kondrashkin rozi bo‘ldi. Milkin darrov do‘sti
shifokor Fityuyevning yoniga yugurdi:
Buqalamun
57
– Qutqar do‘stim, meni uylantirishmoqchi.
Jinnilarga uylanish mumkin emas. Jinniligim
to‘g‘risida bitta ma’lumotnoma yozib bersang,
iltimos.
Baxtga qarshi Fityuyev xotini bilan urishib
qolgan ekan.
– Uylanishni istamaysanmi? – deb so‘radi.
– Hech qachon! – deya javob berdi Milkin.
– Unda buning iloji yo‘q, – dedi shifokor.
Milkinning savol nazari bilan tikilib turgani-
ni ko‘rib, izoh berdi. – Uylanishni istaganing-
da ma’lumotnoma yozib berishim mumkin edi.
Uylanishni istamayotgan ekansan, demak,
senda umuman jinnilik alomati yo‘q. Shunday
ekan, uylanishni istagan kuning kel, ma’lumot-
noma yozib beraman.
Do'stlaringiz bilan baham: |
