Bobur lirikasi

Matla’:

Matla’:

Yog’lig’ingkim, jon bila men

xastadurmen zor anga,

Xasta jonlar rishtasidindur,

magar har tor anga…

Maqta’:

Ko’nglum istar yog’lig’ingni, balki andin bir nasim,

Yetsa Boburga erur jon birla minnatdor anga.

Mazkur g’azalda an’anaviy tasvirlar yangicha talqin qilinadi,ya’ni ma’shuqa go’zalligi tasviri uning yog’lig’i – ro’molchasi orqali amalga oshadi. Buning natijasida Bobur xossa tasvirni, ya’ni yangi poetik timsolni (yog’lig’ni) yaratadi.

 

G’azalda yog’lig’-ro’molcha tasviri yetakchi bo’lganidan unda gullar, binafshalar ko’rinadi; qizil va binafsha rang jilolari ko’zlarni qamashtiradi; ularning muattar hidi anqib turadi. G’azal o’qilar ekan, o’quvchi o’zini go’zal tabiat manzaralari og’ushida his etadi, ulardan zavqlanadi. Bularning hammasi shoir Boburning nihoyatda baland mahoratidan dalolat beradi. Bu mavzu Boburning o’ziga ham ma’qul bo’lib qolganidan uni bir ruboiysida shunday davom ettiradi:

G’azalda yog’lig’-ro’molcha tasviri yetakchi bo’lganidan unda gullar, binafshalar ko’rinadi; qizil va binafsha rang jilolari ko’zlarni qamashtiradi; ularning muattar hidi anqib turadi. G’azal o’qilar ekan, o’quvchi o’zini go’zal tabiat manzaralari og’ushida his etadi, ulardan zavqlanadi. Bularning hammasi shoir Boburning nihoyatda baland mahoratidan dalolat beradi. Bu mavzu Boburning o’ziga ham ma’qul bo’lib qolganidan uni bir ruboiysida shunday davom ettiradi:

Ruhum qushini tori bila band ettim,

Yor yog’lig’idin ko’ngulni xursand ettim,

Jon rishtasini torig’a payvand ettim.

Ko’nglumni ne nav’ uzay o’shal yog’lig’din,

(Bobur. Devon, 85-bet).