Р
е
н
д
и
Г
ей
ж
г зарур, деб улар ҳеч нарсага қўл урмай қўйишади.
Шундай қилиб, техникавий ривожланиш тўхтайди.
Ш ифо берувчи д о р и л ар иш лаб чи қари лм ай ди ,
ихтиролар фойда келтирмайди, ҳаёт эса тирик қолиш
учун курашга айланади.
Эркин фикр, янгиликлар,
ташаббуслар қўллаб-қўлтиқланмайди, тақдирланмайди,
натижада жамоа емирилиб йўқ бўлади ёки ўзаро
тортишувлар ботқоғига чўкади.
Нима учун мен буни ҳикоя қилаяпман? Сиёсий
вазиятни мунозара қилиш ниятим йўқ.
Мен шуни
туш унтирм оқчим анки, сиз билан биз ҳеч нарса
қилмасдан нимагадир эгалик қилмоқчи бўлган одамлар
ва буни амалга оширувчи ҳукумат қаршисида турибмиз.
Ҳукуматингиз сизни текинхўрлар орасида текинхўр
бўлишингизни хоҳлайди, шунда сиз ҳукумат тизимини
қўллаб-қувватлайсиз,
бойваччалардан бойликларини
тортиб олиб, камбағалларга тарқатиш ғояси сизга ёқади.
Бу жараён сиз жамиятнинг камбағал табақасига ёрдам
беришингиз зарурлиги тарғиботи таъсирида рўёбга
чиқарилади.
Шундай қилиб, бир тўда одамлар, давлат дини,
ҳукумат, бараварига сен ўз бахт-саодатингни кўпчилик
манфаати учун қурбон қилишинг керак,
деб жар
солишади. Агар сиз шундай қилсангиз, ўзингизни бир
умр хору-зорликка маҳкум этган бўласиз, ўзини қурбон
қилишни афзаллик деб тушуниш сиздан бошқалар
мақсади йўлида фойдаланиш имкониятини беради ва
охири сизни кафан-гадо қилади. Борингизни тарқатиб,
эвазига бошқалар сизни мақташини кутиб ётасиз. Мен
буни бош им дан кеч и р ган м ан .
Р есторан и м бор
в ақ тл ар д а қўл о сти м д аги л ар кў п р о қ иш ҳақи,
мукофотлар беришимни талаб қилишарди. Улар мени
бойвачча ҳисоблашарди. Имконим борича тарқатиб,
106
ишчиларнинг ҳурматини қозонишга ҳаракат қилардим.
Лекин улар менга ишонишмасди ва биз сени бой
қилаяпмиз, деб ўйлашарди. Шу билан бирга, маҳаллий
ва шаҳар ҳукумати кўпроқ солиқ ундириш ҳаракатида
эди. Кўпроқ солиқ тўласам, ишчиларга иш ҳақи тўлай
олмайман. Мен ишчиларга иш ҳақини тўлаб, солиқ
миқдорини камайтирдим, натижада ресторанимни солиқ
тўламаганим учун суд орқали мусодара қилишди,
қўлимда маблағим бўлганда мендан фойдаланиб турган
хизматчиларим ҳар томонга тарқаб кетишди. Шундай
қи ли б, мен аввало ўзим ҳақи м д а қай ғури ш и м
зарурлигини англаб етдим. Муваффақият, фаровонлик
ҳақида кўпроқ
билганим сари, ўз қизиқишларимни
биринчи ўринга қўйишни одат қилдим.
Ҳамма нарса сизнинг миянгизга жойлашиб олган
қадриятлардан бошланади, ҳозир сиз учун нима муҳим,
м ан а ш у си зн и н г ҳ а р а к а т и н ги зн и б о ш қар ад и .
Қ ад р и ятл ар эса ҳ аёти н ги з бош м ақсади
билан
асосланади ва сиз тезда тушуниб оласиз,
нима учун
тўда одамлари ўз ҳаётларини хасталик, қашшоқликда
ўтказишларини. Улар ўзларини денгиздаги бўронда
қолган кема каби сезишади; кемани, у ёки бу томонга
отаётган тўлқинлар кучини бошқариб бўлмайди, деб
билишади.
Кўпчилик одамлар ўз соғликлари билан мақтана
олмайдилар. 90 % одамлар семизликдан озор чекадилар.
Турли касалликлар ва қувватсизликдан қийналишади.
Ҳозирги замонда бойлар кўп, деб айта олмаймиз. Бу
фикр ривожланган давлатларга нисбатан нотўғридай
туюлиши мумкин. Улар эришган ютуқларни инкор
этиб бўлмайди. О дамлар озуқа,
кийим -кечак ва
бошпанага, ҳатто водопровод, электр қуввати, телефон
ал о қ аси ,
и си ти ш ти зи м и ,
к о н д и ц и о н ер ва
Do'stlaringiz bilan baham: