Biotexnologiya asoslari

5-rasm. Immobilizasiya usullari 
 
Tabiiyki, bu talablarni barchasiga javob beraoladigan tashuvchilar yo’q. SHu sababli ham 
immobilizasiya uchun juda ham ko’p materillardan foydalanishga to’g’ri keladi. 
Organik polimerli tashuvchilar 
Bunday polimerlarni ikki sinfga bo’lish mumkin: tabiiy polimerlar va sun’iy polimerlar. O’z 
navbatida tabiiy polimerlarni ham biokimyoviy xossalariga qarab guruhlarga bo’lish mumkin; 
polisaxaridlar; oqsil, lipid tabiatli tashuvchilar. Sun’iy,  ya’ni sintez yo’li bilan olingan polimerlar 
ham guruhlarga bo’linadi, masalan, makromolekularni asosiy zanjirni kimyoviy tuzilishiga qarab,  
polimetilenlik, poliamidlik, poliefirlik tashuvchilar va x.k.  
Immobilizasiya qilish usulli, fermentni xususiyatini va ishlatilishiga qarab, "tashuvchi"larga 
bir qator qo’shimcha talablar quyiladi: kovalent immobilizasiya qilinganda "tashuvchi" fermentni 
faolligini belgilovchi qismi bilan bog’lanmasligi lozim; (fermenti faollik markazi o’z holda bo’lishi 
shart), ferment faolligini pasaytirish xususiyatlari bo’lmasligi shart.  
Immobilizasiya qilish jarayonida quyidagilarni bilish lozim; "Tashuvchi" va ferment har xil 
zaryadlarga ega bo’lsalar, immobilizasiya jarayoni tez va mustaxkam kechadi, aksincha bir xil 
zaryadga ega bo’lsalar jarayon kiyin kechadi; "tashuvchini" zarrachalari qancha kichik bo’lsa, 
sorbsiya qilish xususiyati shuncha baland bo’ladi. Immobilizasiya jarayonida ko’proq polimetilen 
tipidagi "tashuvchi" lar boshqalarga nisbatan kengroq ishlatiladi.