Beynin I i m I i -js

yaptıklarından sorumlu tutulamayacağı açıktır), değiştirilebilirli-
ğivle ilgili sezgilerinizdir. Burada geçerli olan düşünce, davranışın,
yalnızca değiştirilebilir olduğunda cezalandırılması gerektiğidir.
Kızınız, uyurgezerken yaptığı davranışları değiştiremez, bu nedenle
ceza vermek hem acımasızca olacak, hem de sonuçsuz kalacaktır.
Gelecekte cezayla ilgili kararlarımızı beynin esnekliği (nöroplas-
tisite) üzerine temellendirebileceğimizi düşünüyorum. Bazı insan­
lar, klasik koşullamaya (ceza ve ödül) daha iyi yanıt veren beyinlere
sahipken diğerleri -p sik oz, sosyopati, alın loblarında gelişim bo­
zukluğu ya da başka sorunlardan d olayı- değişime direnç gösterir.
Taş kırmak gibi ağır bir cezayı ele alalım. Amaç, mahkûmları suçu
yeniden işlemekten caydırmaksa, beyinlerinin uygun esnekliğe sa­
hip olmaması halinde cezanın da bir anlamı kalmayacaktır. Ama
eğer toplumla yeniden bütünleşmeyi mümkün kılacak bir davranış
değişikliğini vaat eden klasik koşullanma devreye sokulabilecekse,
ceza verilmesi de uygun olacaktır. H üküm lü, ceza yoluyla istenen
doğrultuda değiştirilemeyecekse, onu kapalı tutmak veterlidir.
Kimi felsefeciler cezanın, failin karşı karşıya bulunduğu olası­
lıkların sayısı esas alınarak belirlenebileceğini savunmuştur. Diye­
lim ki bir sinek, karmaşık seçenekler arasında dolaşm a becerisine
nöral bakımdan sahip değilken bir insanın (özellikle de akıllı bir
insanın) çok sayıda seçeneği vardır, dolayısıyla olayları kontrol
etme şansı çok daha fazladır. Öyleyse cezanın derecesinin, failin
elindeki seçeneklerin derecesine göre belirlendiği bir ceza sistemi
de tasarlanabilir. Ancak, bunun en iyi yaklaşım olduğu görüşün­
de değilim, çünkü az sayıda seçeneğe sahipken bile değiştirilebilir