Beynin I i m I i -js

larca yıl süren çeşitli tartışm aları alevlendirm iş olmasıdır. Önerilen
modeller doğrudan ölçülem eyecek kadar küçük olduklarından,
araştırmacılar ilgili kuramları destekleyecek ya da onlarla çelişe­
cek zekice deneyler tasarlam ak zorundadır. Bunların toplam ından
çıkan ilginç sonuç ise, bir m odeli belirli laboratuvar koşullarında
destekleyip diğerlerinde desteklem eyen çoğu deneyin ikna edici,
kesin sonuçlar veremediğidir. Bu durum, görsel sistem in hareketi
algılam ak için b irçok yol kullanıyor olduğu düşüncesinin -kim ileri
için istem eyerek de o ls a - giderek daha fazla taraftar toplam ası­
na neden olm uştur. Bu bağlam da, beynin farklı bölgelerinde farklı
stratejilerden yararlanılır. Bellek m eselesinde olduğu gibi burada
da alınacak asıl ders, beynin problem çözm ede birçok, hatta gere­
ğinden fazla sayıda yöntem geliştirmiş olduğudur
.33
N öral gruplar,
dış dünyada ne olup bittiği konusunda genellikle anlaşsa da durum
her zam an böyle değildir ve bu da, beyindeki dem okrasi için ku­
sursuz bir m ateryal sağlar.
Ö zellikle vurgulam ak istediğim husus, biyolojinin tek bir ç ö ­
zümle çok nadiren yetindiği gerçeğidir. Bunun yerine, çözüm ler
aralıksız biçim de yeniden icat edilir. İyi ama neden? N edendir bu
sonsuz icat-keşif süreci? Şöyle iyi bir çözüm bulunup yola neden
devam edilem ez bir türlü? Çünkü doğanın laboratuvarı, yapay
zekâ laboratuvarından farklı olarak bir kez icat edilen alt prog­
ramları sürekli kontrol eden bir ana programcıya sahip değildir.
Blok d iz m e  program ı bir kez kodlanıp bir de güzelce cilalandıktan
sonra insan program cılar sıradaki önem li aşama için yola devam
ederler. Ve kanım ca yapay zekânın tıkanma noktasına gelm esi de