bilan poklanganidek, johillik esa ma’rifat tufayligina saodatga erishishi
mumkinligi ta’kidlanadi. Dostonning til odobi, dunyoning o‘zgarib
turishi, saxovat va baxillik oqibati, tavoze’lilik manfaati, kibr-u havo va
hirsning zarari haqida bahs etuvchi boblari ham yuksak axloqiy-ta’limiy
ahamiyat kasb etadi. Shoir zamonasining ulug‘ mutafakkiri, murabbiysi
sifatida zamondoshlariga o‘git beradi. Ahmad Yugnakiy adabning
ibtidosini muomala madaniyatida deb biladi. Shu bois ham u so‘zlash
madaniyatiga alohida e’tibor qaratadi. Kishilami ortiqcha gapirmaslikka
chaqiradi. Adibning tilni mahkam tutishga chaqirishi, aks holda tishning
sinishi mumkinligi xususidagi fikrlari o‘quvchi uchun ibrat maktabi
vazifasini o‘taydi. Doston muallifi kishilar o‘rtasida nizo chiqarishni
Do'stlaringiz bilan baham: |