«... Abusaid zamonida juma kuni, Hirot shahri ichidagi masjidi jome’da
juma namozini ado qilgandan keyin, xiyobonda sayr qilish uchun o‘sha
tomonga jo‘nadim. «Mufarrih» ko'chasiga yaqinlashganimda, bosh yalang
va oyoq yalang holda o'tirgan bir gadoyni ko‘rdim.
U aytur edi:
-Ayolmand bir kishiman, bir necha och-yalong‘och bolalarim bor,
ertadan buyon o‘tirib tilanaman, hozirgacha hech kim bir pul bergani
yo‘q.
Ul hazrat (Navoiy) aytdilarki, o'sha vaqtda yonimda bir tanga bor
edi, undan boshqa dunyo molidan hech narsam yo'q edi. O'z-o'zimga
shunday dedim: Mayda va yirik narsalarimni Yaratuvchiga tavakkal qilib,
bu tangani shu darveshga bersang, toki, bola-chaqalarining, bugungi
Do'stlaringiz bilan baham: |