Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

148. RUHUN İNCİMƏSİ
Bir arvad varıymış. Arvadın oğlu cavan ölür. Aparıf oğlunu basdırıf gəlillər. And içir ki, qırx gün nə çay içəcəm, nə su içəcəm, nə də çörəy yeyəcəm. Heş nə eləmiyəcəm. Yandığınnan elə eliyir da. Yeddi gün bu cür eliyir. Oğlunun yeddisi olan günü dözəmmir da arvad. Gedir bir tikə çörək götürür. Camahatın yanında söz verdiyinə görə arına gəlir da yesin. Çörəyi götürüf arasına halva çəkir, gedir samannığa. Samannıxda gizdin başdıyır bını yeməyə. Yeyir da doyunca. Sora deyir ki, ay bala, keç da günahımdan. Arvad gəlir yatır. Yuxuda görür ki, oğlu gəlif deyir, ay ana, neçə gündü məə dualar oxunur, ehsan verilir. Amma o samannıxdakı çörəh canıma yağ kimi yayıldı. İndi elə rahat olmuşam ki. Arvad aj qaldığına bının ruhu inciyirmiş. Ona göra da ruhu incitmək olmaz.