Aqshning vetnamdagi harbiy va siyosiy ekstansiyasi (1950-1975)

¹⁷⁹ Nikson R. M. Haqiqiy urush.-NY 1990. – S. 98

¹⁸⁰ Idid.- 105-bet

108

Shunga qaramay, birinchi va ikkinchi guruhning fikrlari o`rtasidagi farq fundamental emas, balki faqat baholash darajasida edi. Yaqin kelajakda urushda g`alaba qozonish imkoniyatiga hech kim ishonmadi. Shuningdek, Vetnam Respublikasi qurolli kuchlarining Vetnam Kong va Shimoliy Vyetnam armiyasining birgalikda harakat qilishidan uzoq vaqt davomida mustaqil ravishda mamlakatni himoya qilish qobiliyati shubha ostiga olindi181. Bundan tashqari, Saygondagi turli Amerika institutlarining rahbarlarining hech biri Janubiy Vetnam hukumatining yaqin kelajakda Janubiy Vetnam fuqarolarining qalbi va ongini qozonishi mumkinligi haqida hech qanday tasavvurga ega emas edi.
Yig`ilgan so`rovnomalar Kissinjerning milliy xavfsizlikni o`rganish bo`yicha №1 memorandumining (NSSM-1) asosini tashkil etdi. Ushbu hujjatda turli bo`limlar rahbariyatining urushning buguni va kelajagi haqidagi qarashlari o`xshash emasligi aniq aks ettirilgan. Masalan, Rendering buyrug`ida. Harbiy yordam va Markaziy razvedka boshqarmasi o`rtasida, hatto manba ma`lumotlarining o`zlari nuqtai nazaridan, ularning talqini haqida gapirmasa ham, birlik yo`q edi.
Ammo NSSM-1ni yaratishning asosiy maqsadi xizmatlar o`rtasida vaziyat va urush usullari bo`yicha konsensus yo`qligini ta’kidlash edi182. Kissinjer tafovutlardan foydalanib, bir agentlikni boshqasining yordami bilan zararsizlantirishi mumkin edi. Ehtimol, ikkala bo`lim ham noto`g`ri edi, bu Niksonga ham, Kissingerga ham ko`proq mos keladi. Ikkala rasmiy organ ham bitta asosiy masala bo`yicha umumiy fikrga keldi: xalqaro siyosat va urush byurokratiya tomonidan amalga oshirilmasligi kerak, bu jarayonlar bevosita Oq uydan boshqarilishi kerak.

¹⁸¹ Lipsman S., Poule E. va muharrirlar. Vetnam tajribasi: vaqt uchun kurash. – Boston. 1983.-P. 28-29