Биринчи шубҳа: Баъзи кишилар—бир аёлнинг бегона эркак билан истагани каби са ҳижобга риоя қилмасдан ўтириб туриш, бирга бўлиши мумкин эканлигини исботлаш учун шу ҳадисни келтирадилар: Имом Муслимнинг Анас (р.а.)дан ривоят қилишига кўра ҳазрати пайғамбаримиз (с.а.в.)нинг бир қўшниси бор эди. Жуда мазали таомлар пиширарди.У пайғамбаримиз учун таомлар тайёрлаб, ҳазрати Муҳаммад (с.а.в.)ни даъватэтмоққакелди. Унга ҳазрати Ойша ва ҳазрати пайғамбаримиз(с.а.в.) "йўқ" жавобини бердилар. У яна даъват этди. Ва ҳазрати пайғамбар (с.а.в.) ва аёлларини учинчи марта биргаликда даъват қилгач "Хўп", дея унинг уйига бордилар.
Бу ҳадиси шарифда кўрилгани каби, бироз олдинроқ баҳс этганимиз нарсалардан фақат биттасига ишорат бордир. У ҳам бўлса ҳазрати пайғамбар (с.а.в.)нинг ҳазрати Ойшани қўшнисининг уйига олиб бориши масаласидир. Бу ишоратни бошқа ҳадисларда ҳам кўрамиз. Зеро, бошқа саҳобалар ҳам хотинларини масжидларга бирга олиб борардилар. Бошқа бир қанча ҳадисларда эса, саҳобалар мўминларнинг оналарини ва билҳосса ҳазрати Ойшани заёрат этганлари, ҳадис аниқламоқ ёки фатволар сўрамоқ, ҳазрати пайғамбар(с.а.в.)нинг ҳолларини ўрганмоқ учун уйларига борганини кўрамиз. Жуда яхши, у ҳолда юқоридаги далил билан " уларга бирор нарса сўрасалар ҳижоб орқасидан жавоб қилинг" маъносидаги буйруқ ва эркаклар олдида "ўралиб ўтиришни" талаб этилган ҳукмлар орасида бир фарқ борми? Табиийки, йўқ!
Пайғамбар (с.а.в.) ҳазрати Ойшани ўзлари билан бирга қўшниникига олиб бориш даъватпни аввал қабул этмаганлари ҳам бирор шубҳага асос тугдирмайди.
Билшимизча "Ал-Арабий" журналида шайх Аҳмади Бақурийнинг халқни алдамоқ гояси ила аёлларни жамоа ичида эркаклар билан баробар яшашини хэлол этган фатвосига қарши халқ томонидан жавоб ўлароқ бир қанча раддия мактублари юборилди. Ва бу хатларнинг катта бир қисмида бу ёзувнинг қандай қарашлар туфайли майдонга келгани танқид қилинганди. Бироқ бу журналнинг соҳиби эркин танқидларнинг шарафини инкор этди ва улардаги овоздан қулоқларини бекитди, уларнинг соҳибларидан кўзларини олиб қочди. Табийки. буни Бақурийнинг ёзган алдовларини сир тутиш учун қилди. Акс. ҳолда очиқ-ойдин тарзда ҳақ ўртага чиқарди.
Бироқ бу журналнинг соҳиби шу икки нарсани унутдики инсонлар бу хусусда икки табақ эга бўлинганлар: бирлари шаҳват ва жинсий эркинлик мубталосидирлар, бироқ бу на Бақурийнинг фатвосини гха на "Ал-Арабий" журналининг ёйилишини ўзига қальа қилиб олмайди. Иккинчиси эса юзини Аллоҳга бурган, Аллоҳ рози бўлган йўл муваффақ бўлишига ишонган бўлиб у хам Аллохнинг ху/кмини на "ал-Арабий"дан ва на Бақурийдан ўрганишга киришмайди.
Журналнинг соҳиби инсонларнинг чалғитмоқ учун ҳозирлаган мантиқни севинч билан багрига босди ва мингларча одамга ўқитди. Халқнинг овозини бор кучи билан бостирмоқ, бўгмоқ учун қўлидан келганча тиришади. Бу аҳволда ўзаро нифоқлар, ҳужумларга йўл очилади. Мусулмон ўлкаларида юзларча инсон бу чалғитишга қарши илми мантиқ доирасида ҳаракатга кечдилар. Улар доим ҳақни юксалтмоқ ва олийлигини инкор этувчиларга қарши курашмоқ учун майдондадирлар. Бундай инсонлар умирларини охирига қадар ҳақ йўлдан қайтмайдилар. Бир нарса ўрганиш керак бўлса, хақ ана шундайлардан ўрганади. Зарар эса фақат чалғгитувчининг ўз зараридир. Улар хеч бўлмаса Аллоҳ субханаҳу ва таолони унитмасинлар, охират азобидан қўрқсинлар.
Кейин биргаликда боришлари ҳазрати пайғамбар (с.а.в.)нинг ўз оиласига нисбатан олий ахлоқ, чуқур марҳаматини ва ҳазрати Ойшага нисбатан ҳисларини кўрсатадиган зариф намунадир. Чунки ўшанда анча вақтдан буён ҳазрати пайғамбар(с.а.в.)нинг уйида қозон қайнамасди. Яъни, ҳазрати Ойшанинг ривоят қилишича ҳазрати пайғамбар ва оила аъзоларининг таоми фақат хурмо ва сувдан иборат эди. Агар шундай шароитда ҳазрати пайғамбаримиз (с.а.в.) ўзлари билан бирга бу ҳолни кечиришга рози бўлган умр йўлдошларини ташлаб қўшниникида ҳозирланган таом учун бир ўзлари борармидилар? Ҳазрати пайғамбар (с.а.в.) фазилатида бундай бир нарсани кўриш мумкинмиди? Шунингдек, Ҳандак қазилган кун очлик ўзларини ва саҳобаларини ҳолдан тойдирганда ҳазрати Жобир (р.а.) бир товоққа етар-етмас таомга даъват этди.Пайғамбаримиз ўзларидан олдин барча саҳобалар ўтиргандан кейингина даъватни қабул қилдилар ва ўз қўллари билан гўштларни майдалаб уларга тақсимладилар. Саҳобаларга хизмат кўрсатиш мақсадида энг четда ўтирдилар, саҳобаларнинг қорни тўйганига ишонч ҳосил қилмагунча дастурхонга қўл урмадилар.
Кўриниб турибдики, юқоридаги воқеада ҳазрати Ойшанинг ҳазрати пайғамбаримиз (с.а.в.) билан бирга қўшникига ҳижобсиз кетиши ва юз-қўлини очиб ўтиришига алоқадор далил йўқдир. Шунингдек, бу воқеада бугун исломий ҳаётга риоя этмаган оилаларда бўлгани каби дунёвий яшашни хуш кўришни асослашга ҳеч қандай далил ҳам мавжуд эмас. Яъни, бу ҳодисага бундай маъно беришлик қуёшни ғарбдан чиқишга зўрламоқ кабидир.
Ҳазрати Ойша волидамизнинг ҳазрати пайғамбар (с.а.в.) билан қай кўринишда кетганларини мана бу оятдан ҳам тушуниб олишимиз мумкин:
"Ўз уйларингизда барқарор бўлинглар (яъни бесабаб уйларингиздан ташқарига чиқманглар, магар бирор ҳожат учун чиққанларингизда эса) илгарги динсизлик (даври)даги ясан-тусан каби ясан-тусан қилманглар" (Аҳзоб сураси 33)
Шунингдек, ҳазрати пайғамбар (с.а.в.)нинг аёлларидан бир нарса сўралганда парда ортидан жавоб қилиниши, кўзларини тўсишлари зикр этилган Нур сурасининг 31-оятида улар кимларнинг ёнида юзларини очишлари буюрилган.
Имом Муслим ва бошқаларнинг Анас ибн Моликдан ривоят қилганлари мана бу ҳадис масаланинг ойдинлашишига васила бўлади. Ҳадисда айтилишича, Умму Сулай ҳолва пишириб ҳазрати пайғамбарга юборганди. Ҳазрати пайғамбар (с.а.в.) Зайнаб бинти Жаҳш билан уйланиш муносабати ила саҳобаларини чақиргандилар. Ҳазрати Муҳаммад (с.а.в.) ва саҳобалар бир жойда тўпланиб, суҳбат қуриб ўтирганлари учун ҳазрати пайғамбар (с.а.в.)нинг аёли саҳобалар чиқиб кетгунга қадар юзини деворга ўгириб ўтирди.
Ҳазрати Ойша онамизнинг ҳазрати пайғамбар (с.а.в.) билан бирга қўшниникига борганларидаги ҳолатдан асосиз далиллар қидириб, Аллоҳнинг динига ва ҳазрати пайғамбар(с.а.в.)нинг суннатига қарши қўлланмоқ, оғир гуноҳдан ҳам оғирдир. Бундай йўл тутганлар ё билиб ё билмаган ҳолда Ғарбнинг мусиқасига ўйнаган, йўлига юрган бўладилар. Шуни айтиш керакки, бугун баъзилар орзу қилаётган Ғарб ҳаёти ҳам тез жонга тегади ва ўшанда яна қайтадан шариатни тикламоққа ҳаракат бошланади. Шундай экан, бор нарсани асраш, авайлаш ўрнига йўқотиш яхшими ёки йўқотилганини тиклаш учун жон-фиғон бўлган яхшими? Бу масаланинг энг жўн томони. Асосий томони эса шундаки, биз йўлимизни шубҳалар билан ўзгартиришимиз керак эмас. Қуръон қонунлари ва ҳазрати пайғамбар (с.а.в.) ҳадислари ёруғида ўз йўлимизда давом этишимиз зарур.
Биринчи шубҳанинг хулосаси шудир. Қолаверса, у жиддий бир шубҳа бўлмасдан, арзон-гаров чалғиш оқибатидир.
