Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

bir xilda oʻtadi, kunlari ikki tomchi suvday yakrang odamlar har tong quyosh charaqlab 

chiqib, turmushiga roʻshnolik bagʻishlayotganini payqashmaydi. 

 

«Men otamni, onamni ham, tugʻilgan qishlogʻimdagi qal'ani ham tashlab keldim, — 

Oʻyladi u. — Ular ayriliqda yashashga koʻnikishdi, men ham shunga odatlandim. Demak, 

bunga qoʻylar ham koʻnikadi mening yoʻgʻimda». 

 

U yana maydonga tepadan turib qaradi. Makkabodroq savdosi qizigandan qizirdi: ana, 

qariya bilan haligina gurunglashgan soʻrida endi bir juft oshiq qaymoqlashib oʻtirishibdi. 

 

«Savdogar...» — Oʻyladi Santyago, biroq fikrini yakunlashga ulgurmadi — kuchaygan 

«lavanta shamoli» shiddat bilan toʻgʻri yuziga urildi. 

Shamol faqat bosqinchi mavrlar yelkanlarini koʻtarib qolmagan, balki oʻzi bilan xavotirli 

sahro garmselini, chodralarga oʻrangan ayollar boʻyini, bir zamonlar nimalarnidir qidirib, 

oltinu sarguzasht ishtiyoqida izgʻiganlarning ter va umid-orzulari hidini ham olib kelgan. 

Shamol ehromlar nafasini ham olib kelgan. Boʻzbolaning erkin, daydi shamolga havasi 

keldi va oʻzi ham uningday boʻla olishini his etdi. Oʻzidan boshqa hech kim yoʻlini toʻsa 

olmaydi. Qoʻylar, movutchining qizi-yu Andalusiyaning yaylovlari — bular bari oʻz 

Yoʻlini topguncha bosib oʻtiladigan soʻqmoqlar, xolos. 

 

Ertasi kuni choshgohda u bozor maydonida paydo boʻldi va oʻzi bilan oltita qoʻyni 

haydab keldi. 

— Gʻalati ish boʻldi, — dedi u qariyaga. — Doʻstim hech qanday gap-soʻzsiz mendan 

butun bir otarni sotib oldi va umr boʻyi choʻpon boʻlishni orzu qilgandim, dedi. Yaxshilik 

alomati bu. 

— Hamisha shunday boʻladi, — javob qildi qariya. — Buni Xayrli Ibtido deyishadi. 

Agarda sen, misol uchun, hayotingda birinchi marta qarta oʻynashga oʻtirsang, aftidan, 

yutgan boʻlarding. Boshlovchilarning omadi keladi. 

— Nega bunday boʻladi? 

— Chunki hayot sening oʻz Taqdiring yoʻlidan borishingni xohlaydi va omadlarni yor 

etib, ishtahangni ochadi. 

 

Shundan soʻng qariya qoʻylarni kuzata boshladi va bittasi oqsoqlanayotganini aytdi. 

Boʻzbola buning ahamiyati yoʻqligini, suruvdagi eng aqlli, boz ustiga, eng koʻp jun 

beradigan shu qoʻy, deya tushuntirdi. 

— Xoʻsh, endi, xazinani qaerdan izlash kerak? — soʻradi u. 

— Misrdan, ehromning yonidan. 

 

Santyago esankiradi. Loʻli kampir ham xuddi shu gapni aytgandi, faqat buning uchun 

undan hech nima olmadi. 

— Tangri har bir odamning bu dunyodagi yoʻlini belgilab qoʻyadi, sen u yoqqa ana shu 

belgilar orqali yoʻl topasan. Faqat sen belgilarni — nimalar yozib qoʻyilganini oʻqiy 

bilsang bas. 

---