Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

I

KKINCHI QISM

 

Santyago qariyb bir oy doʻkonda ishladi, biroq yangi ish ayni uning koʻnglidagiday edi, 

deb boʻlmasdi. Billur buyumlar sotuvchi savdogar kun boʻyi doʻkon peshtaxtasi ortida 

oʻtirar va boʻzbolaga idishlarga ehtiyot boʻlishini tayinlab tinimsiz toʻngʻillardi. 

 

Shunga qaramay ishdan boʻshab ketishga majbur boʻlgani yoʻq, chunki Savdogar, 

vaysaqiligiga qaramay, halol va va’dasida turadigan kishi edi: Santyago har bir sotilgan 

idishdan shirinkoma olar va hatto ozgina pul ham jamgʻargandi. Bir kuni ertalab u 

topgan-tutganini sanab chamaladi, agar hozirgiday ishlab tursa, bir yildan keyingina toʻrt-

beshta qoʻy sotib olishga qurbi yetar ekan. 

— Peshtaxtani tashqariga chiqarib, idishlarni shunga terib qoʻysak yaxshi boʻladi, — 

dedi u xoʻjayinga. — Uni doʻkonning eshigi oldiga qoʻyardik, oʻtgan-ketganning koʻzi 

tushadi. 

—Shu paytgacha idishlarni koʻchaga olib chiqqanimiz yoʻq, — javob qildi Savdogar. — 

Birortasi turtib yuborib billurni sindirishi mumkin. 

— Qoʻy boqib yurganimda ulardan birortasini ilon chaqib nobud qilishi mumkin edi. 

Biroq, nachora, qoʻylarning, choʻponlarning ham hayoti shunaqa. 

 

Bu payt Savdogar uchta qadah sotib olayotgan xaridorga xizmat koʻrsatayotgan edi. 

Xullas, savdo jonlangan, goʻyo bir paytlari boʻlgani kabi, doʻkon joylashgan bu tor 

---