Alisher navoiy nomidagi samarqand davlat universiteti sotsiolingvistika

O`zbek bobo
… A-a, uning otasi ham kambag`alparvar rais edi. Rahmatli, -dedi Amirqul polvon va yigitning gapini bo`lgandek unga uzrli termuldi. –Gapir, darding ko`pga o`xshaydi… Ey, kechirasan meni, bolam. Bu yerda tik turib lo`liga o`xshab gaplashib yotishimiz bo`lmas ekan. Jur, Anavu ayvonga borayik.
--Yuring, yuring, bobojon, -Qismatillo qo`li bilan yo`lkani ko`rsatdi.
--E, tortabermaysanma, -deya yigitning yelkasidan itardi chol. –U yaq- bu yaqqa qara. Bog` qalay bo`pdi? He, jonivor daraxtlar… Ajab bir mo`jiza bo`lar ekan-da bular… Ha gaping ovzingda qoldi!
Yo`lkaga tushib ikki odim otgan Qismatillo endi oshkor yig`lamsirab cholga burildi.
--Men, men… Qornimga emas, qadrimga yig`layman, bobojon. Shu Mustaqillikni bir umr orzu qilib, maktab bolalariga tashviqot qilib, vigovorlar olib, ma`naviyatdan saboq bergan ahmoq ham men bo`laman. Men!-deya ko`ksiga bir musht urdi. –Endi bo`lsa uning huzurini boshqalar ko`ryapti. Qandaydir dorning ostidan qochganlar…. kimsan tijoratchi bo`lib ketdi. O`zi-olib sotar… Hayronman! –Endi bog`dan hayron qolgandek atroflarga qaradi. –Qayoqqa qarashadi tepadagilar? Qiziq. Bilganingni qil, deb qo`yibdi. Ular bo`lsa zanjirini uzgan quturma itdek hamma yoqqa tashlanib… --Shunda birdan qo`l siltadi. –Ay-y, o`lib ketmaysanlarmi! Qolaversa, o`zim kimmanu, gapim qayerga yetadi? Siyosatiniyam tushunmay qoldim. –Keyin birdan kulib, negadir qariyaning qo`ltig`idan olmoqchi bo`ldi. Qo`li yetgan joyiga yetdi-da cholning beqasam to`ni tirsagidan ushlab: –Xayriyat, menga Ma`naviyat va madaniyat qo`mitasini tavsiya qildi. Ana shu urug`doshingiz tashkil qilarkan. Bilmadim, siylaganimi bu oxiri sharmanda bo`lsin deganimi. Ishqilib hiyla jiddiylashib kipriklari pirpiradi,- ishli bo`ldik. –Endi ishni boshlash qoldi, xolos. Bu sohada tajribayam yo`q…
--Jur-jur, tajribayam asta-sekin bo`ladi.
--Bo`ladi, deb g`ishtlar ustidan keta boshladi Qismatillo. –Ammo ungacha odamni qaritib tashlaydi-da… bu hayot! Uf, ishqilib, siz ham…
--Bog`ni so`rama paqat… U gaplarni qo`y, dedi chol. –Egasiga nasib etsin joyi.
-Albatta, albatta, -deya to`ng`illagancha ho`kiz kallasidek keladigan tosh- zinani bosib, ayvonga ko`tarildi Qismat. –Nasib etsin iloyi… ha, to`xtab qoldingiz? Chiqing!
--E, chiqqim kemayapti. Ichiyam bir ahvolda jotqandir. Mayli, sen kirib ko`r. Eshigi ochiq, qulfi jo`q, -dedi Amirqul polvon va keskin burilib, yana boqqa yuzlandi.