Aka-uka Grimmlar

Undan keyin ikkinchi gʻoz joʻr boʻlibdi:

– Gʻa, gʻa-gʻa-gʻa, gʻa-gʻa, gʻa-gʻa-gʻa!…

Ulardan soʻng uchinchisi xonish qilibdi:

– Gʻa, gʻa-gʻa-gʻa, gʻa-gʻa, gʻa-gʻa-gʻa, gʻa-gʻa-gʻa. Uchinchi gʻozdan keyin toʻrtinchi gʻoz ham:

– Gʻa, gʻa-gʻa-gʻa, gʻa-gʻa, – deb qoʻshiq boshlabdi.

Oxiri hamma gʻozlar birgalikda qichqirib, “gʻa-gʻa-gʻa”lashga

tushibdilar:

– Gʻa-gʻa-gʻa, gʻa-gʻa-gʻa, gʻa-gʻa-gʻa, gʻa-gʻa-gʻa… Qachonki, gʻozlar qoʻshigʻi tamom boʻlsa, ertak ham tugaydi.

Shundagina tulki gʻozlarni yeydi.

Biroq aqlli gʻozlar qoʻshiqni toʻxtatishni oʻylashmabdi. Ular hozir ham “gʻa-gʻa-gʻa, gʻa-gʻa-gʻa”, – deb qichqirib turishgan emish”.

Aka-uka Grimmlarning ertaklari olam kezib, ularning nomlarini jahonga yoyib yuribdi.