Айтматов Ш. боранлы бандирги

белгисиз 
үлкелер
жөнинде сыбырлайды.
Гүжим шуўылдысын тыцлап 
отырган мениц жүре-
гим қорқыныш пенен қуўаныштан дүрсилдейди. Са-
малга үн қосқан жапырақлардыц сылдырына қосылып
узақтағы еллерди көз алдыма келтирмекши боламан...
Бпрақ ол ўақытта бир нәрсе жөнинде-мына гүжимлер-
ди кимниц шанышқаны жөнинде онламаппан. Расын-
да да бул белгисиз адам ким екен және усы тереклер-
ди дөц басына шаншып, 
тэрбиялағанда оныц не ойы,
қандай әрмапы болды екен?
Ыеге екени белгисиз, адамлар усы тереклер 
өсип
турған жерди 
«Дүйшенниц мектеби» деп 
атайтуғын
еди. Еле ядымда, егер атын жойтқан биреў ушырасқан
адамнан: «бпзиц торы атты көрмедиц бе?» деп сораса,
ол: «анаў жоқарыда, «Дүйшенннц мектебиниц» жанында
6
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

түни менен жылқылар жайылып жүр еди. 
Барып көр,
мүмкин солардыц ишинде шығар» деп жуўап қайтара-
ды. Үлкенлерге еликлеген биз балалар да ойланбастан
соны қайталап: «Жүр, «Дүйшенниц мектебине» барайық,
Ғарғаныц уясын бузамыз» деп жолдасымыздыц жеци-
нен тартатуғын едик.
у\дамлар бир ўақытлары 
усы дөц басында мектеп
болды деп айтысады. Бпзлер оныц изинде таба алма-
дық. Қулаған жайдыц ец болмаса кесеклерин таппақ-
шы болып, мектептиц орнын бала 
күнимде талай рет
изледим. Бирақ онда хеш нәрсе жоқ еди. Соцынан теп-
тегис жерди «Дүйшенниц мектеби» деп атағаны бизлер-
ге ерси көринип, бпр жола мен ғаррылардан 
Дүйшен-
ниц ким екенин сорадым. Олардыц биреўи