Kambag’allik shunday holatki, banday vaziyatda inson o’zining asosiy
ehtiyojlarini qondirish imkoniga ega bo’lmaydi. Aholi va oilalarning bu qatlami pul
mablag’lari, mulk va boshqa resurslar bilan nisbatan kam ta’minlanganligi sababli
ularning moddiy va ma’naviy ehtiyojlari past darajada qondirilgan bo’ladi.
Statistika amaliyotida kambag’allikni tavsiflash
maqsadida quyidagi usullar
qo’llaniladi: statistik usul, ya’ni daromad darajasi bo’yicha aholi taqsimotini
aniqlash; normativ usul, ya’ni me’yordagi iste’mol savatchasini hisoblab chiqish.
Birinchi usulda tegishli hukumat tashkilotlari mamlakat bo’yicha har bir kishi
va oilaning o’rtacha daromadlarini aniqlab chiqadi. Aynan shu o’rtacha kambag’allik
chegarasi deb yuritilib, undan past daromad darajasiga ega bo’lganlar kambag’allar,
yuqori daromadlilar esa nisbatan boylar deb yuritiladi. Masalan, ayrim davlatlarda
kambag’allik chegarasi mazkur mamlakat bo’yicha o’rtacha daromaddan ikki
baravar kam bo’lgan
daromad deb taxmin qilishsa, boshqalarida esa u o’rtacha
daromadning 2/3
qismiga teng kelishi lozim deb hisoblanadi. Biroq aksariyat
ko’pchilik mamlakatlarda, shu jumladan O’zbekistonda ham boshqa usul - normativ
usul qabul qilingan.
Normativ usulda kabag’allik darajasi o’z tarkibiga eng zarur bo’lgan oziq-
ovqatlar, iste’mol buyumlari va xizmatlar to’plamidan iborat bo’lgan eng kam
«iste’mol savati» qiymati asosida aniqlaadi. U quyidagicha hisoblanadi: dastlab
oziq-ovqat mahsulotlari to’plamining qiymati so’ngra oila byudjeti ma’lumotlari
asosida kam ta’minlangan oilalarning umumiy
xarajatlarida nooziq-ovqat
mahsulotlar va xizmatlarning salmog’i aniqlanadi. Bu salmoq eng arzon narxlarda
eng kam iste’mol savati qiymatida hisoblanib boshlang’ich hisob-kitoblarga
qo’shiladi.
Iste’mol savatining qiymat ifodasi eng kam iste’mol byudjeti deb ataladi. Eng
kam iste’mol byudjetiga yoki ko’pincha uning ma’lum bir qismiga (masalan 50% ga)
mos keluvchi daromad kambag’allik chegarasi (KCh) hisoblanadi. Davlat kabag’allik
chegarasidan past darajada yashovchi aholiga ma’lum miqdorda pulli va moddiy
yordam ko’rsatadi. Aslida ham ijtimoiy himoyalashning barcha asosiy choralari
aholining
aynan shu toifasiga, shuningdek, ish haqi, nafaqalar,
pensiyalar,
stipendiyalarning eng kam miqdorini belgilashga qaratilgan.
Kambag’allikning vaqt bo’yicha o’zgarishi qator indekslarni hisoblash
yordamida aniqlanadi: kambag’allik indeksi; kambag’allikning chuqurlashuvi yoki
sayyozlashuv indeksi; kambag’allikning keskinlashuv indeksi.
Kambag’allik indeksi (Jk) joriy davrdagi kabag’allik koeffitsenti (Kk
|
) ni, bazis
davrdagi kambag’allik koeffitsienti (Kk
o
)ga bo’lish yordamida hisoblanadi.
;
;
;
Bu erda,
KChP
A0
va KChP
A1
- kabag’allik chegarasidan past daromadga ega bo’lgan
aholi soni (bazis va joriy davrlarda)
- bazis va joriy davrlarda aholining o’rtacha soni.
Agar Jk
>
1 bo’lsa, u holda kambag’allik darajasi o’sish tomonga, Jk
<
1 bo’lsa
pasayishi tomonga moyil bo’lgan. Agar Jk = 1 bo’lsa, u holda kambag’allik darajasi
o’zgarmagan bo’ladi.
Daromadlar tengsizligi bor joyda kambag’allik muammosi hamisha mavjud
bo’ladi. Agar aholini kambag’allik chegarasiga qarab tabaqalasak, u holda ularning
har xil qatlamlari paydo bo’ladi. Bu qatlamlarni shartli
ravishda quyidagi ijtimoiy
guruhlarga bo’lish mumkin: o’ta boylar (O’B); boylar (B); o’rta hollar (O’H);
kambag’allar (K); o’ta kambag’allar (O’K).
Kambag’allikning chuqurlashib yoki sayyozlashib borayotganini tavsiflovchi
indeksini hisoblash uchun dastlab mazkur guruhlar bo’yicha bazis va joriy davrlar
uchun struktura (tarkibiy) nisbiy miqdorlari hisoblanadi. So’ngra bu nisbiy
miqdorlar bir biri bilan taqqoslanadi. (2-jadval)
Agar,
bo’lsa, u holda kambag’allik chuqurlashib borayotganligidan dalolat beradi. Chunki
jamiyatda o’ta boylar qatlamidan tortib, to o’ta kambag’allar qatlamigacha
kambag’allashish holati sodir bo’ladi.
2-jadval
Do'stlaringiz bilan baham: