Adabiyotning adabiy-estetik tabiati

Adabiy asarlar ila maʼlum bir yoʻnalishda ommani tarbiya qilish, madaniy saviyasini, zavqini koʻtarish mumkin.” Shubhasiz, olim fikr-qarashlari mafkuraviylikdan butkul xoli emas. Ammo Oybek badiiy adabiyotning estetik funksiyasini anglashda zamonasiga nisbatan ancha ilgʻor pozitsiyada boʻlgan. Chunki u proletar adabiyotida aks etishi lozim topilgan eskilikning “emirilishi” va yangi turmushning “gʻalaba”si, mehnat zarbdorlari ifodasida boʻy koʻrsatgan sxematizm illatidan qutulish lozimligi haqida qaygʻurmoqda. Oybek lirikani inson ongini gʻoyaviy-mafkuraviy yangilash, ijtimoiy muammolarni aks ettirish quroli deb bilsa-da, undan emotsional kuch-qudrat, mukammal shakl, teran mazmun, musiqiy ritm-ohangdorlikni talab etadi.

Oybek nazdida lirik nafislikni taʼminlash soddalik, samimiyat, yorqinlik, jozibadorlik, obrazlilik bilan chambarchas bogʻliq tarzda yuzaga chiqadi. Sheʼriyat nafaqat mukammal shakl va teran mazmun jihatidan yangi, balki lirizmga boy, kitobxon madaniy va adabiy saviyasiga mos, taʼsirchan, zavqli boʻlmogʻi lozim. Aks holda u quruq soʻzlar yigʻindisi va ritorikadangina iborat boʻlib qoladi va lirik haroratdan mahrum boʻladi. Illo,chinakam lirik asar badiiy-estetik tajriba maktabini oʻtagan isteʼdodlar tomonidangina yaratiladi.