Adabiyot ixlosmandi

Maksimich stakanlarga suv quyayotib:
- Nimalami o^layapsiz, Roziya, bilsak mumkinmi?
- dedi. Bu savol ko'pdan beri tanish yoki qadrdon bir 
qizga qaratilganday nafis va sho'x ohangda berilgani 
ham g'alati edi.
- Mumkin, - Roziya sal qoshini chimirib, gapni 
ataylab ish mavzuyiga burdi. - Metroni o'ylayapman.
Uning gap ohangida «metroni o“ylab siz bilan bosh- 
lashib yuribman-da!» degan bir ma’no bor edi. Maksi­
mich buni tushunib, o‘zini Roziyaga bunchalik yaqin 
olishi o'rinsizroq ekanini sezdi va ovoziga rasmiy ohang 
berib so'radi:
- Chorbog‘da bergan axborotingizga qaraganda, siz 
ham Toshkent metrosi uchun jon kuydirib yurganga 
o'xshaysiz?
- Bu rost. Lekin bundan qat’i nazar bizning axbo- 
rotimiz...
- ...Yaxshi tuzilgan, Roziya, axborotingiz menga 
yoqdi. Toshkent tuprog'i nam tegsa otiradigan tuproq 
ekan. Siz chizib ko'rsatgan yer osti suvlari... Ana shu 
suvlaming namiga to'yib shibbalangan qatlam bizni 
juda qiziqtiradi. Qachondir bir vaqt Toshkentda metro 
qurilsa, polat izlar o'sha qatlamning eng yuqori chi- 
zig‘i bo'ylab otishi kerak.
- Qachondir bir vaqt? Sizningcha, yaqin yillarda 
metro qurilishi boshlanmaydimi?

---

--p» 
____________ Mini»_______ c-v 13
- Bilmadim. Qaror qabul qilinishidan oldin hamma 
jihati yana bir yaxshilab tekshirilsa kerak.
Bu gaplar davomida ular kurantning tagiga bo- 
rib qolishdi. Maksimich uch tomondan kelgan katta 
ko'chaga tiqilib qaradi. Kovlangan yoki buzilgan joylar 
ko‘p edi, behisob mashinalar o‘nqir-cho‘nqirlar oldida