Adabiyot Abituriyentlar uchun 3-qism mustaqillik davri o‘zbek adabiyoti

BESHINCHI FASL
Ozodlik

Bayroq qilib, El qo‘zg‘aldi –
Nazrul Islom ismini.
Tor zindondan uni oldi,
Ammo faqat Jismini.
Nazrul Islom Ozod, Ammo
El qanoti qayrildi,
Yosh, navqiron, Tirik siymo –
Shoiridan ayrildi.
Nazrul Islom She’ri butun
Hindistonda yangrardi.
Ammo shoir uni bugun
Na tinglar, Na anglardi.
Shoirini qo‘ymay – Qo‘lda –
El ko‘tarib eltardi.
Na quvonar Shoir bundan
Va na parvo etardi.
Bir yonidan quchar hindu,
Bir yonidan musulmon.
Ammo Hushdan ayrilgan u,
Unga yotdir bu jahon.
Tabriklaydi Uni Tokur,
«Ozodliging muborak!»
Ro‘znomalar qutlov yozur.
Bular unga ne kerak?
U na uyg‘oq Va na uxlar,
Hissiz boqib turardi.
Ruhi uning Oliy ruhlar
Dargohida yurardi.
Shoir topdi Erk chinakam,
Ozod bo‘ldi tamoman.
Bir yo‘l unga dardi olam
Barbod bo‘ldi tamoman.
U bir yo‘la Sho‘rishlardan,
Savdolardan qutuldi.
Jabr-u jafo ko‘rishlardan,
Nizolardan qutuldi.
Qutuldi u sig‘olmagan,
Sig‘dirmagan jahondan,
Xolis bo‘ldi Ham zindondan,
Ham zindondek zamondan.
Ham tark etdi Bir yo‘l uni
El dardidek og‘ir yuk.
Bu dunyoda qoldi tani,
Behush, beruh va buyuk.

* * *

Qirq yil o‘tdi, Uzoq qirq yil.
Bu dunyodan begona –
Nazrul Islom Yashar bedil,
Yashar darvish, Devona.
Qirq yil ichra Nelar ko‘rib,
Nelar chekdi Hindiston.
Ammo ko‘zi Ochiq turib,
G‘ofil o‘tdi yoniq jon.
Bosqinchilar Yurtdan ketdi –
El g‘azabi Quvoldi.
Shoir Buni Na his etdi,
Na ko‘rdi, Na quvondi.
Nazrul Islom Bu dunyoda