Adabiyot 6 (I qism) 2017. p65

Ertakning birinchi tugashi
Kuchukcha chopib ketaveribdi, ketaveribdi, bir vaqt bir sigir
bemalol o‘tlab yurgan o‘tloqzordan chiqib qolibdi.
– Qayoqqa shoshib ketyapsan, kuchukvoy?
– O‘zim ham bilmayman.
– Unday bo‘lsa to‘xtab birpas damingni ol. Bu yerning o‘tlo-
g‘ini qara, ko‘m-ko‘k.
– Eh, gap o‘tloqda bo‘lganda-ku, o‘zim bilardim-a...
– Ha, nima bo‘ldi? Tobing yo‘qmi?
– Undan battari. Men hurishni bilmayman!
– Seni qara-yu, dunyoda eng oson narsa shu-ku! Quloq sol:
«Mo‘-o‘! Mo‘-o‘! Mo‘-o‘!..» Xo‘sh qalay, yoqdimi?
– Durust. Lekin bir narsani ko‘nglim sezib turibdi, menga
kerak bo‘lgan narsa bu emas. Chunki, sen sigirsan...
– Ha, albatta, sigirman...
– Men esa sigir emas, kuchukchaman.
– Kuchukcha bo‘lmay nimasan? Kuchukchasan. Xo‘sh, nima
bo‘pti shunga? Mening tilimda gapirishni o‘rganib olsang,
buning nimasi yomon ekan?
– Bu bilan sen juda zo‘r fikrni o‘rtaga tashlaganingni bila-
sanmi?
– Qanaqa fikrni?

---

8 9
– Mana, hozirgina mening miyamga kelgan fikrni-da. Men
barcha hayvonlar tilini o‘rganib olaman-da, sirkda tomosha
ko‘rsataman. Hamma meni olqishlab qarsak chaladi, men boyib
ketaman va shoh qiziga uylanib olaman. Kuchuklar shohining
qiziga, albatta...
– Barakalla, juda yaxshi o‘ylabsan buni! Qani, belni mah-
kam bog‘lab ishga kirishaver. Yaxshilab eshitib ol: «Mo‘-o‘-o‘!
Mo‘-o‘-o‘!»
– Mo‘-o‘...– o‘zicha g‘o‘ng‘illabdi kuchukcha.
Hurishni eplolmagan, lekin boshqa tillarni o‘rganishda zo‘r
qobiliyatga ega bo‘lgan kuchukcha qaysi desa, hech ikkilanmay
shuni ko‘rsatavering, yanglishmaysiz.