Adabiyot 10 oxirgi 2-qism indd

nang 
– or, 
uyat, nomus
tiyrandoz 
– 
o‘q otuvchi
takovar 
– 
yo‘rg‘a ot
suvor 
– minish

---

32
Ey birodar, sen bilursanki, barcha farqi qarolar o‘z onang va singling 
kabi farzand tug‘ub va tarbiyat qilgondurlar, alarni husnini, albatta, ona 
va singil qatorida mehr-u vafo, nur-u ziyo manbayi va chin muhabbat 
ega si va hech zamon va hech jong‘a jafo va zulmni ravo ko‘rmagondurlar.
Bu zamoni pur tolonda zaifalar kunji kulbada yoturlar va ichkari hov-
lida og‘ir xizmatlar ilan giriftor erurlarki, alar ostonadin tashqari qadam 
qo‘ymoq huquqig‘a ega emasdurlarki, bu insoniyat olamig‘a ma’lumdir.
Hukm shundog‘durki, zaifalar agar ota-ona va qarindoshlarini 
ko‘rmoq uchun borgon vaqtida eski libos kiyib, qo‘lig‘a aso ushlab, eski 
paranji yopunub, bukchayib, albatta, qari kampir holida bo‘lub ko‘chag‘a 
chiqishi mumkindur. Nogahon koʻngli buzuq, behayo erkaklar ko‘z olay-
turub, zaifaga ozor berurlar, shul sababdin qiz-juvonlar ko‘chag‘a yasa-
nib chiqmoqlari man’ etilur. <...>
G‘AZAL
Ahli din ichra faqir-u benavolar bir taraf,
Mol-dunyo tobgan ul boy, mullolar bir taraf.
Din, shariat hukmini tutgon halol rizqi ilan,
Har adashgonni qilon hushyor asolar bir taraf. 
Bebizoatlarg‘a berib taqvo yo‘lini har mudom, 
O‘zlariga keng tonib olgon fatvolar bir taraf. 
Mehnat ahli ayshdin mahrum, ma’yus kun ko‘rar,
Bir g‘ujum gumrohlar ujb-u riyolar bir taraf.
Har ayol, qiz hurmatini hasb-u hol aylab, hamisha 
Aql-u vijdon bobida ham bebaholar bir taraf. 
Davlatig‘a ko‘b bino qo‘yg‘on pardoz ahli-yu,
Oq dil, oq yuz, qaro ko‘z mahliqolar bir taraf.
Bu ikki toifadin ham chetda qolg‘on muztarib
Husni gul Anbar kabi farqi qarolar bir taraf. 
<…> Ammo zamonlari kelurki, albatta, bu zamonlar bir ajib afsona 
bo‘lur va bu zamondagi xusumat yo tuhmat o‘tidin nishon qolmas va har 
nechuk xusumatchilarg‘a omon qolmas.
Bir zamoni bo‘lurki, kamina mushtipar kabi mazlumalar oliyjanob, 
orzu qilgondin ziyoda bo‘lur, tamomi mazlumalar yaxshi kun ko‘rub, 
yax shi libos kiyib, tinch ro‘zgor o‘tkozgon sabab, alarni avlodi xatarsiz 
tavallud o‘lub, yaxshi parvarish topub, xushro‘y va xushxo‘y, botamiz va 
vatando‘st, serg‘ayrat-u mehnatdo‘st bo‘lib kamolga yetar. Ul zamonda 
borcha xalq sohibjamol bo‘lur.