Abdulla Oripov tiyron ko'zlar

Abdulla Oripov

TIYRON KO'ZLAR

Sizga boqib turgan, bu tiyron ko'zlar. Menikimas do'stlar... !!!

Bir voqea so'ylay, siz biroz o'ylang.

Dunyoga ko'r bo'lib kelgan edim men,

Bechora derdilar qismatim ekan.
Bilmasdim kech nima yo kunduz nima,
Bahor o'zi nima yo yulduz nima.

Ertadan kechgacha o'tirardim jim,

Axir yumuq edi mening ko'zlarim.
Bir kun Toshkentdan dadam,
Doktor olib Keldi quvondim biram.

Professor ekan ko'rdi ko'zimni,

Tingladi hayratli mungli sozimni.
Davolayman dedi, ammo juda qiyin,
Dilim tug'yon urdi daqiqa sayin.

Buning bir yo'li bor yurtda bir odam,

O'z ko'zin bersin daxshat bo'lsa ham.
Gar ularni o'yib olaman va ko'zing uzra joylayman dedi.
Tezda do'stlarimni to'pladi dadam,

Va ulardan so'radi yordam.

Ammo kim kim ham o'z ko'zin bersin,
Dedilar ko'z berish daxshatku axir.
Qarindoshlarni ham to'pladi dadam,

Ko'z in'om etmadi qarindoshlar ham.

Bir kun sukunatda o'tirardim jim,
Hayxot uydan eshitildi achchiq bir faryod.
Voy onam faryodi nega chinqirdi,

Irg'ib turgandim kimdir qo'limdan tutdi.

Operatsiyadan song bir hafta o'tgach,
Ul rus tabibi ijozat etgach.
Dokani ko'zimdan oldim-u shartta,

Dunyoni ko'rdim man birinchi marta.

Oh dunyo, yer, osmon, oy,
Odamlarni ko'rdim hoynaxoy.
Onajon deb uyga yugurib borsam,

Ex men nodonga xarom bu dunyo.

Onamni kozlari ko'r edi,
Ingrardi dardi juda zo'r edi.
Paypaslanib qo'limdan tutdi,

Yangi ko'zlarimni mehr bilan o'pti.

Sizga boqib turgan bu tiyron ko'zlar,
Menikimas do'stlar ONAJONIMNIKI.