Abdulla Oripov noyob iste'dod egasi. Chuqur falsafiylik, milliy ruh, diniy-axloqiy mezonlarga sadoqat shoir she'riyati asoslarini tashkil etadi

satrlarida (“Tabiat” she’ridan), demak, o‘sha ustozlarni nazarda tutgan ekansiz-da?..

–60-yillar oxirida adabiyot dunyosida yoshlarni “tarbiyalash” mavsumi avj oldi. O‘sha davrda Erkin Vohidovga va menga qarshi xurujlar, bizni yakkalashga urinishlar bo‘ldi. Shunday bir vaqtda Abdulla Qahhorday atoqli bir zot bizni o‘z himoyasiga olib, asarlariga she’rlarimizdan epigraflar qo‘ydi. Ulkan adibimizning ushbu xatti-harakati “Hoy, birordarlar, bu bolalarni qarovsiz ekan deb o‘ylamanglar!” – degan xitobi edi.

Ijodimning dastlabki pallasida har tomondan turtkilanib, “boshim baloga qolib” yurgan paytlarimda ustoz Ozod akaning aytgan ushbu gapi sira esimdan chiqmaydi. Jasurqalb, qo‘rqmasyurak domlamiz: “Abdullajon, sizni olib ketishsa, men ham siz bilan birga ketaman”, – degandi...

– O‘sha davrlarda hasadgo‘ylarga, ichiqoralarga, o‘zganing muvaffaqiyatini ko‘rolmaslarga bu tuzum muhiti, siyosati qo‘l kelib qoldi ham... Aytmoqchimanki, Hasadgo‘y timsoli ko‘p she’rlaringizda yorqin namoyon bo‘ladi, xuddi hayotdan olib chizilgandek...

– Balki... Har holda men Hasadgo‘y obrazini o‘ylab topganim yo‘q, to‘qima obraz ham emas u. O‘z kuchi va kelajagiga ishonmaydigan odamning ko‘ngli tor bo‘ladi, boshqalarning muvaffaqiyatini hazm qilolmaydi. Hasad ana shunaqa chirkin xastalik. U, asosan, talantsizlar ko‘nglida ko‘karadi.

Qadimgilar aytadi, har kimning go‘ri boshqa, Azroili bo‘lak, deb. Hech kim birovning shon-shuhratini tortib ololmaydi yoki birovga shon-shuhrat baxsh etolmaydi ham. Olam, tabiat shunday qurilgan. Har kim o‘z ovozida, o‘z darajasida kuylaydi. Ana shu jihatga ko‘ra men hasad, g‘araz tuyg‘ulariga nihoyatda nafrat bilan qarayman...

– Abdulla aka, komil inson degan tushuncha bor. U qanday inson o‘zi? Shaxsan men komil inson haqida o‘ylaganimda, avvalo ko‘z o‘ngimda Navoiy siymosi gavdalanadi. Muhtaram Yurtboshimizning ulug‘ shoirimizga bergan ta’riflari naqadar topib aytilgan: “Navoiyni agar biz alloma desak, u – allomalarning allomasi, agar avliyo desak, u – avliyolarning avliyosi, agar shoir desak, u – shoirlarning sultoni”.