Abdulla Oripov hayoti va ijodi

Nikolay taxtdan yiqilgʻondan keyin oddiy xalq militsiyasiga koʻngilli boʻlib yozildim…

1918 yil boshlarida Eski shahar oziq qoʻmitasi boylar qoʻlidan olinib, qoʻmitaning raisligiga oʻrtoq Sultonxoʻja Qosimxoʻjayev tayin qilingʻon edi va men mazkur qoʻmitaning oʻzbekcha sarkotibligiga kirdim. 1919 yilning avvallarida oziq qoʻmitasining ismidan chiqarilmoqchi boʻlgʻon “Oziq ishlari” gazetasiga muharrir boʻlib tayinlandim…

“Mushtum” jurnalining muannisi va tahririya aʼzosi boʻlib, to 1924 yilgacha mehnatkashlar manfaatiga xolis ishlab keldim… Xulosa – boshqalarning xizmati daftar bilan sobit boʻlsa, mening xizmatlarim matbuot bilan ravshandir… Ishchi-dehqonlar yozgʻon asarlarimni suyunib oʻqiydilar va meni yozuvchilar qatoriga kirgazdilar va meni hamon oʻqirlar va unutmaslar…”

Adibning ilk ijodi 1913–1914 yillarda boshlangan, dastlab u shoir sifatida qalam tebratgan. Uning “Ahvolimiz”, “Millatimga”, “Toʻy”, “Fikr aylagʻil” kabi sheʼrlari “Sadoi Turkiston” gazetasi va “Oina” jurnalida (1914–1915) bosilgan. A. Qodiriy mazkur sheʼrlarida millatdoshlarini jaholat va xurofotga qarshi kurashga chaqirib, maʼrifatparvar shoir sifatida maydonga chiqqan. Bu yillarda u “Baxtsiz kuyov”, “Hech kim bilmasin” (1915) kabi sahna asarlarini ham yozgan. Uning “Juvonboz”, “Uloqda” (1916) kabi hikoyalarida oʻz xalqini savodli, bilimli, madaniyatli va ozod koʻrish istagi sezilib turadi.

Adib dastlabki asarlarini turli taxalluslar ostida eʼlon qilgan. Shu taxalluslardan biri va xalq oʻrtasida mashhur boʻlgani Julqunboydir.

Abdulla Qodiriy 1994 yili Oʻzbekiston Respublikasi Mustaqilligining uchinchi yilligida milliy ozodlik yoʻlida koʻrsatgan matonati va buyuk xizmatlari, oʻzbek adabiyoti va madaniyati rivojiga qoʻshgan ulkan hissasi uchun “Mustaqillik” ordeni bilan mukofotlandi.