Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

куйгəлəк//куйгəнəк (Манғ., Бер.) ~куйинчəк (Хўж.) -1.сержаҳл, сал нарсага аччиғланадиган ; 2.куйинчак; раҳмдил, ҳамдард; 3.шошқалоқ, шошма- шошар, ҳовлиқма.
куйəзли (Хўж.) – жуда яхши : куйəзли джер – экин экишга жуда яхши тайёрланган ер.
куйзəмəк (Бер., Манғ.) – донни ўғирда туйиб тозаламоқ.
куйик-куйук – қайғу, дард, алам.
куйрəмəк – (Бер., Хўж., Қўнғ) – қовжирамоқ, сўлмоқ, шалпаймоқ.
кулли//куллий – ҳамма, барча, буткул.
кулрəң бағана (Тўртк.) – гул учлари оқиш, таги кўкиш ширози тери.
култалқан – нес-нобуд, тор-мор; култалқан қылмақ - нес-нобуд қилмоқ.
култə - 1.боғ (пичан, хас-чўп ва б.) : 2. Бир боғлам қуруқ беда.
кулчин//кулчун (Хўж., Манғ.) – 1.кўйлакнинг қўлтиқ остига учбурчак шаклида қўйиладиган чит; 2.гулчин
кунаша – кун ора; кунаша кеп турады
кунəк (Манғ.) – майда, кичик.
кунəлтмəк (Хўж.) ~ кунѳтмəк (Манғ.) – кун кечирмоқ.
кундə - эск. Омоч: тырақтыр кесə, кундə челдə қыйшайар (Б.том).
кунқатма (Бер.) – ниҳоят даражада иссиқ.
купəк (Хўж.) – ҳайвон жинсий органининг бошланиш жойи.
курəң (Бер.) – оч қўнғир (ранг)
курдук (Тўртк., С.бий ) ~ куртик (Манғ., Бер., Хўж.) – жўхори ёки буғдой унидан қилинадиган хамир овқат: джувəри куртук – жўхори унидан қилинадиган овқат; қайиш куртук қ. қайиш I; узме куртук хамирни қўлда узиб солиб пиширилган овқат; бурма куртук (Туртк.) айлана шаклидаги қалинроқ хамир парчасининг ўртасини ўйиб, пиширилган овқат.
куркə (Хўж.) – чўпонларнинг қамиш чайласи, капа.
курмəмəк – илмоқли қилиб боғламоқ.
куррə қ. гуррə : куррəни хўразға қошса бомас (Бер) .
куртə - пахта солиб тикилган ёқасиз, олди ёпиқ ёш болаларнинг уст кийими6 ала куртə , қурақ куртə.
кусəмəк – истамоқ, ҳоҳламоқ, қўмсамоқ.