Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

сыбаға (Хўж., Қўнғ.)- этн. Тўйда бериладиган улуш (пой).
сығаламақ (Манғ., Хўж.)- диққат билан қарамоқ.
сыздырмақ (Бер.)- куйдирмоқ, доғламоқ: майды яхшылап сыздыр.
сызлақ (Тўртк.)- мед. Сизлоғич, ғудда.
сый (Манғ., Хўж., Қўнг.)- ҳурмат, иззат-ҳурмат.
сыяқ 1. (Манғ., Хўж., Қўнг.) – сингари; каби: мен сен сыяқ санқып джүргəним ёқ (Хўж.).
сыяқ 2.- афт-башара, қиёфа, қомат: тур кет сыяғын қурғай (Хўж.).
сыйырмақ (Манғ., Хўж.)- супурмоқ: айванны сыйырып, тѳшə (Манғ.).
сыйпанмақ (Манғ., Бер.)- сирғанмоқ.
сыйрақ (Хўж., Қўнғ., Манғ.) – 1. Қ. бақай 2. (Бер., Манғ.) анат. болдир.
сыйрылмақ (Манғ.)- сирпанмоқ: тахтадан сыйрылып түштим (Б.том).
сыйртмақ (Бер.) – илмоқ, ҳаалқа тузоқ.
сықман – жўхори унининг хамирини бармоқлар орасидан сиқиб чиқариб пиширилган овқат: сықман сықмақ – джан чықмақ (Манғ.).
сықмар (Хўж) – зиқна, ҳасис: барып турған сықмар əкəнсəн.
cылапча// сылапчын – қўл ювадиган идиш, жом: cылапчаны келтир (Бер.).
сылбыр 1. (Хўж., Қўнғ.)- латтачайнар, лапашанг; ландовур.
сылбыр 1. (Хўж., Қўнғ.)-еркаклик бези яхши тараққий қилмаган мол.
сылув (Тўрт.) ~ сулув (Манғ., Хўж.) чиройли, гўзал.
сымбат//сыммат – қадди-қомат: сымматы келишгəн йигит əкəн (Бер.).
сымтараш (Манғ.)- от туёғини кесадиган асбоб.
сын 1. – шакл; фигура; қадди-қомат: сырлы табақтың сыры кетсəдə, сыны кетмийди (Хитой).
сын 2. – таъриф, тавсиф: бу атқа сын бератуғын босақ (Бер.).
сынчы- 1. Билимдон, ишбилармон; 2. Синчков.
сыңар (Хўж.)- жуфтнинг бири: қолқаптың бир сыңары қайда?
сыптырылмақ (Манғ., Бер.) – ўзини четга олиб, чиқиб кетмоқ:қутулмоқ: ичишмə қызғанда, сыптырылып чығып кеткəн.
cырғалық- этн. Қулоқнинг исирға тақиладиган тешиги.
сырғыя 1- дароз: саңа кийим ярашама, турған бир сырғыясан.