Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ) – дўқ,пўписа. Абақламақ

әсирәси (Хўж.) - асосан: өзини бәләдә урмас, әсираси бағаларына қыйын.
əсирмǝк - (Тўртк. С. бий.) 1. Маст бўлмоқ: ǝсрип йүрйǝн ǝкǝн, айтмай гǝлǝвǝрдим (Тўртк.); 2. Кеккаймоқ: джым отыр, ǝсирǝвǝрмǝ (С. бий). əспǝклǝмǝк - сув беришни тўхтатиб қўймоқ: сувымызды джоғарыдағылар ǝспǝклǝп ташапты (Манғ.).
əспǝкчи – сувнинг ариқ охиригача боришига жавобгар шахс.
əспиджаллап чақимчи; икки юзламачи,товламачи; ǝй қойсаӊа, атасы ǝспиджаллаб боған адамныӊ баласы тѳрǝли болама? (К. бой).
əсрик - (Тўртк. С. бий.) сархуш, маст.
əстə-ақырын – (Хўж). ~ǝстǝқырын (Манғ.) - оҳиста, аста-секин, шошилмай: саӊа бирǝв мѳшǝйт ǝтǝмǝ, ǝстǝ-ақырын ишлий бер.
əсти - (Хўж.) – асло: ǝсти джаман қоӊратларға аралашув кǝрǝгǝмǝс.
əтэк - (Тўртк. С. бий. Ш. хон) – қўч. м. ой кўриш (Тўртк).
əтǝшкир - (Хўж.) – қ. аташкир: вочақтыӊ йасавулы ǝтǝшкирғо.
əтинмǝк - (Тўртк. С. бий.) – зиёфат қилмоқ: бы иш үчүн, а : ға, бизара бир ǝтинǝсиз (Тўртк).
əшǝгары (Тўртк. С. бий.) – қовоғари.
əшрǝпи – 1. Нодир, ноёб, камдан кам учрайдиган (нарса) бы не кампытам тǝшрǝпи болдымы, арджаға сап койыпсан? ; 2. тўтиё; 3. эск. кумуш танга ə : к (Тўртк. С. бий.) – охак: э : к тағина бардылар (С. бий)
ə : лǝштирмǝк (Тўртк. С. бий.) – айбламок: ə:ллǝштирмаӊлар эт азрак эди (С. бий).
Б
баббан – семиз, катта гавдали киши.
бавасыр – (Бер. Манғ) ~ ба : ва : сыр (Тўртк. С. бий.) – бет. Моллардаги гижжа курти касаллиги.
бавашийхи – ёзги нав қовун: шакли юмалоқ, ранги кўкимтир, мағзи қизил рангли қовун.
бавджама – (Бер.)~боғджама (Хўж.) – 1.бўхча: бавджаманы бавыны байлады қыз, йар-йар (Б. боз); 2. эск. товоқ – қошиқ соладиган халтача. бавыр (Манғ., Бер., Хўж., Қўнғ.) ~бағыр (Тўртк. С. бий) – 1. Жигар: бавыр джэсǝӊ кѳзиӊ кѳргич болады (Манғ.); 2. кўч. м. жигарим, жигарбанд (яқин қариндош, туғишган)