A L g o r I t m I k t I l L a r V a d a s t u r L a s h

.NET istisnolarini boshqarish 

.Net  platformasi  paydo  boʻlguniga  qadar  Windows  operatsion  muhitida 

xatoliklarni  qayta  ishlash  oʻzida  texnologiyalarning  ancha  chalkash  aralashmasini 

ifodalar edi. Koʻpchilik dasturchilar ishlab chiqilayotgan ilova kontekstida oʻzlarining 

xatoliklarni qayta ishlash mantigʻini kiritishdi. Masalan, dasturchilar guruhi xatoliklar 

yuzaga kelishining ma’lum shartlarini ifodalash uchun sonli oʻzgarmaslar toʻplamini 

aniqlashlari,  soʻngra  bu  oʻzgarmaslarni  metod  qaytarishi  mumkin  boʻlgan  qiymat 

sifatida qoʻllashlari mumkin edi. C tilida yozilgan quyidagi dastur kodi qismiga e’tibor 

qiling:   

 

/* 

C stilida xatoliklarni aniqlashning tipik mexanizmi

 */ 

#define E_FILENOTFOUND 1000 

int UseFileSystem() 

{ 

// 

Bu funksiya qandaydir amallardan natijasida

 

// 

quyidagi qiymatni qaytaradi deb tasavvur qilaylik

 

return E_FILENOTFOUND; 

} 

void main() 

---

5

 | 

A l g o r i t m i k   t i l l a r   v a   d a s t u r l a s h

 

 

{ 

int retVal = UseFileSystem(); 

if (retVal == E_FILENOTFOUND) 

printf ("Cannot find file..."); // 

fayl topilmadi

 

E_FILENOTFOUND  konstantasi  bor  yoʻgʻi  sonli  qiymat  ekanligini  hisobga 

olsak,  bunday  yondoshuv  ideal  tanlovdan  ancha  uzoqda  boʻlib,  yuzaga  kelgan 

muammoni  qanday  hal  qilish  mumkinligi  haqida  juda  kam  ma’lumot  beradi.  Ideal 

holda,  xato  nomi,  tavsiflovchi  xabar  va  xato  shartlari  haqidagi  boshqa  foydali 

ma'lumotlarni bitta aniq belgilangan paketga joylashtirish maqsadga muvofiqdir.  

Ishlab  chiquvchilar  (developers)  qoʻllaydigan  maxsus  usullardan  tashqari 

Windowsning API-interfeysi ichida #define va HRESULT koʻrinishidagi bir qancha 

yuzlab xatolik kodlari, shuningdek, oddiy mantiqiy qiymat variatsiyalari (bool, BOOL, 

VARIANT BOOL va hk) aniqlangan.