A k s iy a d o r L ik k o m paniyasi bosh t a h r ir iy a t I t o s h k e n t

~ S s   85  * ¥ '* * * ' ■
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

U  ovoz  chiqarishdan  c h o ‘chigandek  bir  lahza  nafasi- 
ni  yutib,  turib  qoldi.
Eshik  yana  taqilladi.
M uqaddam   oyoqlaridan  m ador  ketib,  qaltirab  bora- 
yotganini  sezar,   zini  bosih  olishga  urinar  edi.  N ihoyat, 
u  sekin-sekin  borib,  zanjirni  tushirdi.  A lim ardonni 
ko‘rdi-yu,  begona  erkak  qarshisida  turgandek  barm oqlari 
bilan  ko‘ylagining  yoqasini  g ‘ijim!ab,  ko ‘kragini  yashirdi.
A lim ardonning  ko‘zlari  biroz  c h o ‘kkan,  am m o  tik 
qarab  turar,  M uqaddam ning  ko‘nglidagini  bilib  olm oq- 
chiga  o ‘xshardi.  N ihoyat,  M uqaddam   unga  b oshdan- 
oyoq  razm   solib  chiqdi.  A lim ardon  eshik  kesakisini  ush- 
lah  olgan,  ko‘k  kostum ining yengidan  chiqib  turgan  oltin 
soati  yaraqlardi.  Bu  soatni  yaqinda  ikkovlari  birgalashib 
olishgan,  M uqaddam   o ‘z  qo ‘li  bilan  uning  bilagiga  sol- 
gandi.
—  M ana,  m en  keldim ,  M uqad...
Bu  s zlarni  shunday  m ayin  aytdiki,  M uqaddam  
uning  hech  qachon  bunday  m uloyim ,  yalinchoq  ohang- 
da  gapirganini  eshitm agan  edi.  Y  q,  eshitgandi,  bir 
vaqtlar,  kelin  b o ‘lm asidan  ilgari...
M uqaddam   yana  ko ‘z  o ‘ngi  xiraiashib  ketayotganini, 
bir  og‘iz  gapirsa  ovozi  titrab  ketishini  bilib  indam adi. 
Yana  uning  q o ‘llariga,  barm oqlarining  ustini  m ayin  tuk 
qoplagan  q llariga  qaradi.  Q ach on d ir  bu  q o ‘llar  uning 
sochlarini  silagan.  M ayin-m ayin  silagan.  Silab  turib  bax- 
tiga  chang  solgan...  Bu  qoMlar  o ‘sha  xotinning  ham  
sochlarini  silagan-da.  0 ‘sha  xotinning  ham   yelkalarini 
siypalagan-da...
M uqaddam   g ‘azabdan  b o ‘g ‘ilib  pichirladi:
—  Nega  keldingiz?  N im a  kerak  sizga?!
A lim ardon  M uqad d am g a  tan ish ,  o ‘sha  m a ’noli
ohangda  kuldi.
—  Bo‘l  endi,  M uqad...
M u qaddam   ala m d an   lablarini  tishtab,  devorga 
suyanib  qoldi.
“ Bo‘l  e n d i...”  —  U  kelinlik  paytida  erining  xuddi  shu 
so ‘zlarini,  xuddi  shu  ohangda  kulib  aytganini  har  kecha 
eshitardi.  Kim   bilsin,  yana  kim lar  eshitm adi  ekan  bu 
so‘zlam i...
U ning  vujudini  birdan  g ‘azab  yondirdi-yu,  nafrat 
bilan  pichirladi:
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

—  Keting!
Shu  topda  u  A lim ardonning  yalinishini,  yolvorishini 
istar,  o ‘sha  uyga  baribir  qaytib  bormasliligini  bilib  tursa 
ham ,  shuncha  iztiroblari  haqi  uni  tiz c h o ‘ktirishni,  qasos 
olishni  xohlardi.
Am m o  A lim ardon  yalinm adi.  U ning  k o ‘zlariga  xotir- 
jam   tikilib  tu rd i-d a,  sekin  ta'k id lad i;
—  Bola  bor,  esingni  yig‘...
M uqaddam   g‘azab  ichida  q o ‘llari  qaltirab,  eshikni 
qarsillatib  yopdi-da,  zanjirlab  oldi.  N im a  qilayotganini 
o ‘zi  ham   tushunm ay,  uyga  otilib  kirdi.  Uxlab  yotgan 
Shavkatni  dast  ko ‘tardi-yu,  birov  tortib  olib  q o ‘yayot- 
gandek  m ahkam   bcig‘riga  bosdi.
*  *  *
Shavkat  tug ‘ilganidan  beri  M uqaddam ning  uyqusi 
qush  uyqusidek  zi>rak  b o ‘lib  qolgan  edi.  H ozir  ham   u 
endi  ko ‘zi  ilinganida  kim dir  ship-ship  yurib  yoniga  kel- 
ganini  sezdi-yu,  uyg‘onib  ketdi.  Boshida  onasi  engashib 
turardi.  Uy  ichi  qo ro n g ‘i  b o is a   ham   u  onasining 
chehrasidagi  xavotim i  payqadi.  K o‘ylagining  k o‘krak 
tugm alarini  qadarkan,  onasiga  tikilib  sradi:
—  N im a  h o id i,  oyi?
Anzirat  xola  javob  berm asdi.  T ashqarida  sham ol 
guvillab,  derazaning  ochiq  qolgan  bir  tavaqasi  g iy q illar, 
uy  ichidagi  sukunatni  chuqurlashtirishga  qasd  qilganday 
h o r g in   ingrar  edi.
M uqaddam   Shavkatni  uyg‘otib  yuborm aslik  uchun 
ehtiyot  bilan  o ‘vnidan  turdi.
—  N im a  b ldi?  —  dedi  ta g in   shivirlab.
O na  M uqaddam ga  go‘daklikdan  tanish  b o iib   qolgan 
xavotirli  ovozda  pichirladi:
—  D adang  keldi...  —  U ning  yuragi