A k a d e m I ya r. X. Dushanov y. A. Farfiyev

 
11-topshiriq 
 
– Siz politsiyaga qo‘ng‘iroq qilgunga qadar bu yerda sodir bo‘lgan 
hodisani batafsil so‘zlab bersangiz, – deya murojaat qildi inspektor Verner 
ko‘zlari yoshlangan xonim Vintonga. U ko‘z yoshlarini artib, so‘zlay boshladi:  

---

 297 
– Mening erim yozuvchi edi. Turmush qurmasimizdan avval men uning 
kotibasi edim. Lekin to‘ydan keyin ham men uning matnlarini qog‘ozga 
ko‘chirishda davom etdim. Bugun kechqurun u yangi qissasining rejasini 
magnitofon tasmasiga yozib olish uchun o‘z xonasiga kirib ketdi. Men anavi 
xonada kitob o‘qib o‘tirgan edim.  
– Siz ikkovingizdan boshqa xonadonda yana biron kimsa bormidi? 
– Yo‘q. Uy xizmatchimiz kelib-ketib turadi, kunning birinchi yarmidagina 
bo‘ladi… Shunday qilib, men mana bu yerda o‘tirib kitob o‘qiyotgan edim. 
Eshik orqasidan mikrofonga gapirayotgan erimning ovozi eshitilib turardi. 
Birdaniga o‘q ovozi eshitilib qoldi. Men xonaning eshigini ochdim… 
Vinton xonim yana ko‘z yoshi to‘ka boshladi. Inspektor xonaga kirdi va 
mojaro yuz bergan joyni ko‘zdan kechirib chiqdi. O‘ldirilgan odamning jasadi 
kattagina yumshoq kursida yotardi. Bo‘ynida, gardanining yonida katta qon 
dog‘i tarqalgan edi. Mikrofon kursining bandida osilib qolgan, gilamning 
ustida esa qalam bilan yozib to‘ldirilgan qog‘oz varag‘i yotar edi. Haqiqatan 
ham tasmada qissaning umumy rejasi yozilgan edi. Inspektor xonaga qaytgach, 
uni kutayotgan Vinton xonimdan so‘radi:  
– Siz eringizga yordam berishga urindingizmi? 
– Eh, buning befoyda ekanligi shundoqqina ko‘rinib turuvdi, – javob berdi 
u, buning ustiga erimning jasadi yotgan xonaning ostonasini xatlab o‘tishga 
jur’at yetishmadi menda. Men o‘sha zahoti politsiyaga telefon qilish uchun 
dahlizga yugurib chiqdim. Aftidan kimdir erimga oynadan o‘q uzgan bo‘lsa 
kerak. Lekin kim? Erimning hech qanaqa dushmanlari yo‘q edi.  
– Uni aynan siz o‘ldirganingizga qaragnda, dushmani ham siz edingiz, – 
etiroz bildirdi Verner.  
Savol: Nima uchun u bunday xulosaga keldi?